паустовский<u><em /></u>
Прохладный воздух едва качает язычок свечи. Угловые тени от виноградных
листьев лежат на потолке беседки. Ночная бабочка, похожая на комок серого шелка-сырца, садится на раскрытую книгу и оставляет на странице тончайшую блестящую пыль. Пахнет дождем — нежным и вместе с тем острым запахом влаги, сырых садовых дорожек.
<span>пришвин</span><span>Мороз и северная буря этой ночью ворвались в дело солнца и столько напутали: даже голубые фиалки были покрыты кристаллами снега и ломались в руках, и казалось, даже солнцу этим утром было стыдно в таком сраме вставать.</span>
Аполлон Николаевич Майков.
Я думаю, что волчатник мог забрать волчат в приют. Он совершил большую ошибку, что не забрал их. Потому-что эти волчата будут мстить за свою маму, тогда когда они вырастут
Әткәй-әнкәй белән туган җирне
Сайлап алмый җирдә берәүдә.
Сайлаганнан артык бер сабый бар
Яңа чишмә дигән биләүдә.
Әй, Акбүрем, бары синдә генә,
Бер кайгысыз балачакларым.
Исән булсам, ташламам нигезем.
Очанышың синең аклармын.
Нинди генә авыр заманда да
Югалтмаган халкым Кыйбласын.
Урман уртасына йортлар салып,
Җәннәт иткән бүре оясын.
Әй, Акбүрем, шифа йөрәгемә -
Төз йөртларың, бәбкә үләнең.
Колач җәеп, кертсә иде һәрчак
Имәнлегең, чишмә-күлләрең.
Усал түгел, ап-ак бүре бит син.
Мәчетләрең саклый бәладан.
Изге эшлар күчә балаларга,
Мирас булып, ата – бабадан
Әй, Акбүрем, синдә без гел сабый
Яшь калырбыз, йөзгә җитсәк тә.
Гап-гади бер авыл баласы без,
Кем булсак та, кайда йөрсәк тә.
http://song5.ru
Кто ет такой Жытков писатель?
