Жылі-былі вожык ды зайчык, яны сябравалі. Аднойчы вожик пайшоў грыбы збіраць. Насустрач яму зайчык. Заяц кажа:— Што гэта ты робіш?— Збіраю запас на зіму,— адказаў вожык.— У такі цудоўны летні дзень? Усё з табою зразумела…Прыйшла зіма, ежы ў зайчыка не было,пайшоу ён да вожыка.— Прывітанне! Ці можаш ты даць мне крыху ежы?— Я яшчэ ўлетку збіраў грыбы, а ты што тады рабіў?— Бавіўся…— Добра, бяры крыху, але больш не дам!— Дзякуй табе, вожык, цяпер буду ведаць, што трэба самому пра гэта клапаціцца!І пачалі яны дзяліцца ўсім. І былі гэта верныя сябры!
Дз´а дз´ к а
С´а м й а
К а з к а
Вроде так.
Восень - Вясна.11111111111111
Напрацягу зимы, прыхинуцца да сцяны, абедзьвух старых бяроз, не размауляць аб гэтым, дзякаваць маци
Помнік Максіму Багдановічу усталяваны ў скверы перад тэатрам оперы і балета, недалёка ад месца, дзе стаяў дом, у якім нарадзіўся і жыў паэт. Ён адкрыты дванаццатага сьнежня тысяча дзевяцьсот восемдзесят першага года ў дзень дзевяностагоддзя з дня нараджэння Багдановіча.
<span>Бронзавая статуя паэта вышынёй больш за чатыры з паловай метраў ўсталяваная на вузкім, каля паўметра, пъедестале з чырвонага граніту. Паэт захаваны са скрыжаваных на грудзях рукамі. У правай руцэ букет васількоў-кветак, апетыя ў яго паэзіі. У ракурсе фігуры, у задуменні, скіраваным поглядзе выяўленыя душэўны парыў, сыноўняя любоў да роднай беларускай зямлі. Помнік удала звязаны з навакольным ландшафтам, арганічна ўвайшоў у ансамбль вуліцы Янкі Купалы, на якую ён арыентаваны.</span>
