Гусляр у паэме падаецца, як асаблівая, незвычайная асоба, моцнага характару, адкрытай душой. Аўтар надзяляе яго наступнымі рысамі:
Таленавітасць:
“Акалічны народ гуслі знаў гусляра;
Песня-дума за сэрца хапала”
Пачуццё годнасці:
Вось настроіў, навёў тон у струнах як след,
Не зірнуўшы на гулі ні разу...
Свабодалюбства:
“Бачыш, княжа, загоны, лясы, сенажаць, —
Ім пакорны я толькі с гуслямі”
непадкупнасць:
Скурганіў бы душу чырвонцам тваім я...,
Мужнасць:
“Гуслям, княжа, не пішуць законаў”
любоў да свайго народа:
Глянь ты, слаўны ўладар, на палеткі свае:
Сарачні там сох бачыш, як блудзе;
А ці чуў ты, аб чым там араты пяе,
Дзе і як жывуць гэтыя людзі?
Самаахвярнасць:
Ну што, княжа, пара даць за песню мне дар!
[б] [е] [с] [ч] [а] [л] [а] [в] [е] [ч] [н] [ы], р а с ш у м е ц ц а, з д з и в и ц ь, р а, з мяккая, е з д, з а ц в я р д з е ц ь, з в я з а ц ь, а д т а потом и ц ь. Держи.
За акном кружыуся белы снег.
За-прыназ;акном-наз.;кружыуся(дзеясл.)белы-прымет.;снег-наз.
Смачны(прымет.) пiрог (наз.)спякла(дзеясл.) матуля (наз.)
Сення(прыслоу'е) у(злуч) маей (займенiк)бабулi (наз.)свята.(наз)