Ерте кезеңнен ақ ата-бабаларымыз бала, ұрпақ тәрбиесіне көп көңіл бөліп, оларды үлкенге тағзым, кішіге ілтипат етіп, бауырмалдыққа, мейірімділікке, ізеттілікке баулыған. «Тәрбие – тал бесіктен басталады», «Ұяда не көрсең, ұшқанда соны ілесің» деген ұлағатты сөзді жадына әбден тоқыған. Сондықтан да баланың бауырмал, қайырымды азамат боп ержетуі, алдымен, ата-ананың тәрбиесіне, қоршаған ортаның үлгі-өнегесіне байланысты. Баланың алған тәрбиесіне қарай «тәрбиелі, өнегелі» екен деп тамсанса, оғаш қылық көрсеткен баланы «тәрбиесіз, өнегесіз» деп сөгетін болған. Қазақта ең ауыр сөз – «тәрбиесіз», «тәрбие көрмеген» деген сөз. Әрине, қай қазақ балам жаман болсын десін, демейді де, сондықтан да бетімді жерге қаратпа деп өсиет тәрбиесін айтып отыратыны белгілі.
Қазақтың байтақ даласы бар.Сен түнгі байтақ даланы көрдің бе?Байтақ дала түнде ерекше әдемі.Толған ай байтақ далаға нұр шашады.Толған ай арықтап,солған ай пайда болады.Солған ай байтақ даланың алқасы болады.
Оқусыз білім жоқ, Білімсіз күнің жоқ - демекші, үлкен бол, кіші бол барлық адамға оқу керек. Әсіресе мектеп жасындағы балаларға көп оқу керек. Мен де уақытымды ойынмен өткізбей көп оқуға, көп білуге тырысамын.
Сурагынды кайта жазшы мен тусинбедим