Яўхім Корч з раману “Людзі на балоце”
– сын багатага бацькі, найпершы жаніх у вёсцы. Ён падабаецца дзяўчатам, адчувае
гэта, таму паводзіць сябе фанабэрыста і ўпэўнена. Ён думае, што ягонае багацце
дае яму сілу і перавагу ў параўнанні з астатнімі. Ён лічыць іх слабейшымі, і
бывае грубым, нахабным у абыходжанні. У той жа час, у яго ёсць свая слабасць –
дзяўчына Ганна, якую ён хоча зрабіць сваёй жонкай. У дачыненні да яе і яе сям’і
ён дасціпны, намагаецца рабіць шырокія жэсты, дорыць дарагія падарункі.
Характар Яўхіма ў рамане
паказваецца праз яго сям’ю, праз іх быт. У параўнанні з астатнімі куранеўцамі
яны лічацца заможнымі. Шмат хто з аднавяскоўцаў ставіцца да іх з пагардай.
Лічыцца, што акрамя зямлі і грошай, у іх няма ні душы, ні павагі да іншых. У
той жа час, усе прызнаюць, што сваё багацце сям’я Карча прыдбала працавітасцю,
яны руплівыя і рукастыя.
<span>
</span>
<span>Вобраз Хадоські – адзін з
самых пяшчотных, лірычных жаночых вобразаў у творы. Яна ўспрымае свет вельмі
эмацыйна, нават наіўна. Можна сказаць, што Хадоська тут супрацьпастаўляецца
Яўхіму з ягоным грубым, жорсткім поглядам на свет і стаўленнем да людзей. Праз
Яўхіма Хадоська спазнала няшчасце, якое скалечыла ёй жыццё. Але яе вобраз
застаецца светлым на працягу ўсяго раману. Урэшце пісьменнік і ёй дорыць
дзявочае шчасце ў вобразе Хоні, які лечыць яе душэўныя раны.</span>
Гняздо сястра кефир лес лясны
Что или кто подлежащее
Что сделать что делать и т. Д. Сказуемое
Я напишу на русском . Жила в деревне женщина, со своим сыном , когда то она сидела и смотрела на закат и к ней подошёл сын и сказал : что закат похож на огонь , вот если будет война , то я пойду , мама. Она расплакалась но не ответила . Когда он вырос и ушёл на войну , она его долги ждала , 16 лет . И на его лень рождения ей приснилась сон что он , весь покалеченый , ползёт к ней домой , она проснулась и думала что он вернулся .
Ещё ей раньше приходила похоронка на него , а потом уже его письмо из госпиталя, что он жив . Это дало ей надежду.
Частенько к ней забегала соседка Ульяна , поговорить и поддержать . Так же у неё есть дочь Марыська , а сына которого она ждала звали Васька .
Так вот в его день рождения она вышла из дома и шла все время вперёд , и дошла до абелиска и там не нашла его имени ( как похороненного ) и она поняла что он наверное жив . И со всех оставшихся сил крикнула : сыночек мой , где же ты ? И этим закончилось
Каля акна цвиу прыгожы бэз. Сёння быу самы вяселы дзень