<span>Сустракаючыся з Уладзімірам Мікалаевічам Дубоўкам, я заўсёды
дзівіўся: які прыгожы чалавек! Якія ясныя, разумныя і шчырыя вочы ў гэтага барадатага казачніка! Яны, здаецца, бачаць усё навылёт і праменяцца святлом шчодрай душы.
Дубоўка быў цудоўным чалавекам, нястомным працаўніком, выдатным
паэтам, перакладчыкам, казачнікам, знаўцам фальклору і сусветнай
літаратуры, батанікі і пчалярства, чалавечых характараў і сакрэтаў
будаўніцтва. Ён дасканала ведаў Беларусь і Закаўказзе, Сібір і Крым, Поўнач і Далёкі Усход. Слухаць яго можна было гадзінамі і бясконца чэрпаць новае і невядомае з гэтай жывой і шчодрай энцыклапедыі. Такі ён быў у жыцці, такі і ў творчасці. Стрыманасць, мудрасць, шчырасць і мяккасць - адзнакі яго паэтычнага і чалавечага таленту.
</span>
Прыметнiкi : Чорны, калматы, смешны, прыгожы, белы, такiя непадобныя
Антонiмы: Чорны - белы
Зачырыкае, загагоча, зазвiнiць, закракае, закукуе, заспявае.
—Добрага дня! Якая пара года Вам больш за ўсё падабаецца?
—Мне падабаецца восень.
—Што Вас прыцягвае да яе?
—Мяне прыцягвае вясёлы колер лістоты. Шум лістоты пад нагамі, калі іду па тратуару.
—А якая пара Вам яшчэ падабаецца?
—Яшчэ я люблю вясну.
—Чаму?
—Таму,што ў гэты час уся прырода ажывае і радуе вока сваімі кветкамі.