Здаровы,збожжа,зварым бульбу,свежы,скамянелы
Выбирай книгу так, как выбираешь друга.Держи в порядке книжки и тетрадки!Книга в счастье украшает, а в несчастье утешает.Глядит в книгу, а видит фигу.Книга для ума - что тёплый дождь для всходов.Книга - книгой, а мозгами двигай.Книга - мост в мир знаний, и в мир грёз.Книжные страницы похожи на ресницы - глаза открывают.Работе время, а досугу час.Не по работе еда.Не то забота, что много работы, а то забота, как нет её.Без дела жить - только небо коптить.По готовой работе вкусен обед.Скучен день до вечера, коли делать нечего.Сытое брюхо к работе туго.Праздность - мать пороков.Так работаем, что недосуг носа утереть.Работа молчит, а плечи кряхтят.Ходит да походя бобы разводит.Лёжа не работают.Была бы охота, а впереди ещё много работы.Хоть не доешь, так долежишь.Ест руками, работает брюхом.День к вечеру, а работа к завтрему.Всех дел не переделаешь.На работу последний, на еду первый.Работа не волк, в лес не убежит.У матушки сошки золотые рожки.Говорит как книга.
Пасля доу́гай, зiмняй ночы наступiла марозная ранiца.(ночы-канчатак Ы, Р.склон.). Неба залiлося яркай чырванню(чырванню-канчатак Ю, Т.склон). Лёгкi вецер дыхнуу́ марознай свежасцю(свежасцю канчатак Ю, Т.склон). Хлопчыкi змазалi лыжы маззю, памчалiся па снежный гладзi(маззю канчатак Ю, М.склон). Перад iмi адкрылася снежная даль вам у́сёй прыгажосцi(даль нулявы канчатак, Н.склон; прыгажосцi канчатак I, М.склон). Сказ с аднароднымi членамi-хлопчыкi змазалi лыжы маззю, памчалiся па снежнай гладзi. ПРЕДПОЛАГАЮ, ЧТО ПЕРВОЕ ПРЕДЛОЖЕНИЕ ТОЖЕ ТАКОВЫМ ЯВЛЯЕТСЯ!
Пра рамонакЯ з дзяцінства люблю палявыя кветкі. Асабліва мне падабаюцца рамонкі. Гэта мой любімы кветка. Я памятаю яго з дзяцінства,калі мой тата прынёс мне маленькі букецік гэтых выдатных кветак. Рамонак - выдатная і прыгожая: жоўтая сердцевинка і белыя пялёсткі. Яна пахне лугамі, прыродай, цёплай вясной. У гэтым невялікім кветцы як быццам адлюстроўваецца само сонца, у іх - сама натуральнасць і хараство. Мне падабаюцца іх прыемны водар. Я шмат чытала пра гэтыя кветкі і самая цікавая легенда пра іх - гэта казка маёй бабулі. Яна мне казала, што гэтыя кветкі казачна-чароўныя. У іх форма кветкі вельмі падобная на парасон, і людзі ў даўнія часы верылі, што рамонкі служылі парасонамі ў малеьких казачных істот – дзіўных фей і чароўных гномік, якія жылі на палянках і лугах. Калі пачыналася непагадзь і церусіў халаднаватае дожджык, гэтыя мілыя істоты, маленечкія чалавечкі хаваліся рамонкам або хаваліся пад яе як пад парасон. І ім не быў страшны ніякай дождж, яны нават маглі падарожнічаць і шпацыраваць пад гэтымі неверагоднымі парасонамі, не баючыся прамокнуць. Да чаго великолепныэти кветкі! Я захапляюся імі заўсёды.Іх нельга не любіць, яны сімвал рускай прыроды, прыгожыя і далікатныя, і дораць дабрыню сэрца.
