1)Празаічная мова здатная для апісання па-мастацку прыгожых рэчаў і з'яў. Таму і мастацтва без празаічнай мовы – не мастацтва!
Паэтычным жа слоўкам можна карыстацца нават у простай размове, калі хочаш уразіць слухача. Таму паўсэль дзе хочаш уразіць, лупі празаічным слоўцам)
2)Вершаваныя творы заўжды пішацца з велічэзнаю колькасцю мастацкіх сродкаў дзеля хуткага ўплыву на чытача. А празаічная насычаны мастацкімі сродкамі не да такой ступені.
Я купил новый шикарный хлеб.Он был вкусный мама сказал нормально а Юля сказала плохо русский хлеб самый вкусный
Гэта залежыць ад структуры аднародных членаў. Іх бывае дзве:
1. Просты рад
2. З абагульняючым словам
Пры простым радзе мы ставім коскі. (На стале ляжалі яблыкі, грушы.)
Але калі ёсць злучнік <em>і</em>, які паўтараецца адзін раз, то коска не трэба. (На стале ляжалі яблыкі і грушы)
Але калі злучнік <em>і</em> паўтараецца, то нават перад ім ставім коску. (На стпле ляжалі і яблыкі, і грушы, і цукеркі.)
Пры абагульняючым слове ўсё залежыць ад яго пазіцыі.
1) Абагульняючае слова стаіць перад аднароднымі членамі. У такім выпадку ставім двукроп'е. (На стале ляжала ўсё: яблыки, грушы.)
2) Абагульняючае слова стаіць пасля аднародных членаў. У такім выпадку ставім працяжнік. (Яблыкі, грушы - усё ляжала на стале.)
Схемы можна знайсці на малюнку.
Простая мова — адзін са спосабаў перадачы на пісьме выказванняў, дакладнае выяўленне свайго і чужога паведамлення.
Сказ з простай мовай складаецца з дзвюх частак:
1) слоў аўтара (А, а — умоўныя абазначэнні ў схемах), у саставе якіх звычайна ужываюцца дзеясловы са значэннем думкі, меркавання, разважання і пад. (гаварыць, вымаўляць, крычаць, даводзіць);
2) простай мовы (П, п).
Напрыклад, Адразу ж Віктар Іванавіч папытаўся (словы аўтара): “Хто ў класе дзяжурны?” (простая мова). Схема сказа: А: “П?”
Напрыклад:
" - Ты хто?" - спытаýся Алесь.