Уз - приставка, Гор - корень, Ак - суффикс, окончание нулевое.
1. Гэта былоці не той ноччу, <em>калі</em> азарылі нябесы чыесьці сэрца.
2. Ды жыцця не спыняць, не скуюць марозы,<em> </em><em>хоць</em> зямлю пакрые тоўстай коўдрай снег.
3. <em>Каб</em> на хмель не мароз, ен бы тын перарос.
4. Праз вокны нашага лагера было чуваць,<em /><em>як</em> безупынна сакаталі конікі.
<u><em>!!!ВЫДЕЛЕННЫЕ ЭТО ЗЛУЧНИКИ ИЛИ ЗЛУЧАЛЬНЫЕ СЛОВА!!!</em></u>
<span>Як хораша ў вёсцы летам! Каля ганка цвiтуць настурцыi, ляўкоi. У садзе ўжо налiваюцца сокам, чырванеюць вiшнi. На градах спеюць агуркi, памiдоры, гарох, боб. Але больш за ўсё Ясь любiць лес, луг, поле, рачулку.</span>
Я ўяўляю Насцю праз дзесяць гадоў маладой настаўніцай, з доўгай касой. На твары яе шырокая і добрая ўсмешка, а вочы часта іскрацца свавольствам. Яна прыгожая маладая дзяўчына, у яе шмат прыхільнікаў, але яна яшчэ не сустрэла сваю сапраўдную любоў. Яны жыве ў маленькай кватэры ў Гародне, дома ў яе заўсёды чыста і пахне свежай бялізнай і шакаладнымі цукеркамі. Яна шмат працуе, і дзеці яе вельмі любяць. Нягледзячы на тое, што яна вельмі добрая, чулая і вясёлая, у яе ёсць усяго адна блізкая сяброўка. Але гэта таму, што ў Гародню яна прыехала нядаўна. Упэўнены(упэўнена), што праз нейкі час у яе будзе шмат сяброў, шчаслівы муж и дзец<span>і.
Ўявіць жыццё Сержа праз дзесяць гадоў складаней. Мне ён </span>ўяўляецца прывабным юнаком, але выгляд мае адзінокі<span>, і праўда, сяброў у яго няма. Ён працуе ў Мінску з бацькам, на працы яго цэняць. Ён - добры малады спецыяліст, і, напэўна, шмат чаго ў жыцці даб'ецца. Аднак добра яго ніхто не ведае, характар у яго стрыманы і ўтойлівы. Бацькі яго ўпотай перажываюць, што ён не ажэніцца.
</span>