Я разумею гэта так.Бо увозьмем ,напрыклад, салдата.Ен можа забіваць, яго гэтаму вучаць, але ен не павінны гэта рабіць не у выпадку абароны.
<span>Але можна разумець і інакш. Усе людзі могуць нешта адрамантаваць або згатаваць ежу.Гэта людскія штодзённасці.Але у кожнага чалавека свой лес і свая прафесія.Ен не павінен займацца усім, што только можна, ен займаецца тым, к чаму ляжіць яго сэрца.І ен проста займаецца своей асабістай прафесіяй.І не трэба хватацца за астатнія.</span>
У чыстым полі бег ручаёк. Цякла яго вада па каменьчыках, з парожка на порожак пералівалася. То на сонейку іскрылася, то ў цяньку серабрылася, калі хмаркі сонца засланялі. Над прахалодным раўчуком ў летнюю спёку любілі лятаць птушачкі. На вярбу, што раскінулася над раўчуком, часта прылятала зязюлька. Яна гадзінамі кукавала над вадою, абяцаючы камусьці доўгія гады жыцця. У траве цвыркалі конікі. Наўкол раіліся матылькі. Я любіў сядзець на беразе ручая і назіраць, як яго струменьчыкі і хвалькі бягуць, пераліваюцца, струменяцца. Я мог гадзінамі сядзець і ўяўляць, як вада з крынічанькі бяжыць да рэчанькі і затым адтуль адпраўляецца ў далёкае падарожжа ў акіян. У такія моманты я зайздросціў гэтаму ручайку і яго волі. Хацеў бы і я з такой жа лёгкасцю ўцячы ад усяго і ўсіх і пабачыць увесь свет.
Вызначыть лик назоуника-дрэва,сасна,ягады,грыбы,воук,птушки,хмары,дзети,вецер,книги,школа,настауница,гульни,ручайки
Rad X
Дрэва-адз.л.; сасна-адз.л.; ягады-мн.л.; грыбы-мн.л.; воук-адз.л.; птушки-мн.л.; хмары-мн.л.; дзеци-мн.л.; вецер-адз.л.; книги-мн..л.; школа-адз.л.; настауница-адз.л.; гульни-мн.л.; ручайки-мн.л.
Зайчыки, пальчыки, роцики,вусики,жывоцики, мячыки!
