Аднойчы я ішоў са школы і ўбачыў маленькага шчанятка. Ён выглядаў бездапаможным і замерзлым, быў вельмі галодным і брудны. Мне яго стала шкада. Я падабраў гэтага малога і панёс дадому. Калі я прыйшоў дадому першым жа справай адразу спытаў у бацькоў, ці можна мне ўзяць яго ў нашу сям'ю. Яны з забеспячэннем пагадзіліся, але што б за ім добра даглядаў. І я хутка пабег яго карміць, памыў яго, і назваў Тузікам. Тузіку спадабалася як я яго назваў. Тузік радасна цяўкнуў адказ на яго мянушку і заматляў хвастом. Калі Тузік падрос мне можна было яго выгульваць я кожны дзень выводзіў яго гуляць. Мы з Тузікаў сталі самымі вернымі і лепшымі сябрамі.
Незабудка, ибо по-моему в белорусском так и будет- будка
Ответ:
Любіце і шануйце, як св<u>я</u>тыню, родна<u>е </u>слова, з якім вас літасцівы Бог на свет пусці<u>ў</u>. Яно добра, а нават і тр<u>э</u>ба знаць сусе<u>дс</u>кую мову, але наперш тр<u>э</u>ба знаць сваю. Ніякае багацце людзей не бывае дараж<u>э</u>йшым за іх родную мову. Мова – аснова ня толькі нац<u>ы</u>янальнай культуры, але і існаваньня нац<u>ы</u>і, існаваньня этнасу. Мова — гэта ко<u>д</u>, які адкрывае дзьверы ў тую або іншую культурную прастору. А культура — гэта пераемнасьць, спадчына, традыц<u>ы</u>я, алюзія.
Объяснение:
Слово получается забавное=)
вывучаць
<span><span>и.п. - сто семьдесят три рубля
</span><span>р.п. - ста семидесяти трёх рублей
</span><span>д.п. - ста семидесяти трём рублям
</span><span>в.п. - сто семьдесят три рубля
</span><span>т.п. - ста семьюдесятью тремя рублями
</span><span>п.п. - о ста семидесяти трёх <span>рублях
---
</span></span></span><span><span>и.п. - восемьдесят пять рублей
</span><span><span>р.п. - восьмидесяти пяти рублей
</span></span><span><span>д.п. - восьмидесяти пяти рублям
</span></span><span><span>в.п. - восемьдесят пять рублей
</span></span><span><span>т.п. - восьмьюдесятью пятью рублями
</span></span><span><span>п.п. - о восьмидесяти пяти <span>рублях</span></span></span></span>