Роднае слова, як сонейка, грэе маю душу.
У пачатку сямідзесятых гадоў у Савецкім Саюзе быў распрацаваны і прыняты на ўзбраенне 30-мм станкавы аўтаматычны гранатамёт АГС-17. Гранатамёт ствараўся як проціпяхотная зброя, якая знішчае жывую сілу праціўніка, размешчаную па-за ўкрыццямі, у адкрытых акопах, у лагчынах, ярах, на схілах вышынь. Стрэлы з гранатамёта вядуцца кароткімі (да 5 стрэлаў), доўгімі (да 10 стрэлаў) чэргамі і бесперапынна. Аўтаматыка гранатамёта дзейнічае за кошт аддачы масіўнай вольнай засаўкі. Стварыць простую схему аўтаматыкі дазволілі параўнальна слабы кідальны зарад, невысокае значэнне дульнай энергіі гранаты і малая даўжыня ствала.Станок гранатамёта складаецца з падстаўкі, вяртлюга, ніжняй і верхняй калысак і механізму вертыкальнай наводкі. Прыцэл складаецца з корпуса і галоўкі з аптычнай сістэмай. У камплект гранатамёта ўваходзяць: тры скрынкі для патронаў з дзевяццю стужкамі па 10 звёнаў кожная, чахол для пераноскі гранатамёта, дзве шлейкі для пераноскі станка, камплет запасных частак. Акрамя таго, на шэсць гранатамётаў прадугледжана адна трубка халоднай прыстрэлкі <em>(Балоцін Д.Н).</em><span> Гэта прыклад навуковала стылю)))))))
</span>
Падвоенае ЦЦ пiшацца ў зваротнай форме iнфiнiтываў, у дзеяловаў трэцяй асобы адз. i мн. лiку, а таксама ў лiчэбнiках(дваццаць, вучыцца)
ЗЗ, СС пiшацца на стыку прыстаўкi i кораня(бясспрэчны)
Пра рамонакЯ з дзяцінства люблю палявыя кветкі. Асабліва мне падабаюцца рамонкі. Гэта мой любімы кветка. Я памятаю яго з дзяцінства,калі мой тата прынёс мне маленькі букецік гэтых выдатных кветак. Рамонак - выдатная і прыгожая: жоўтая сердцевинка і белыя пялёсткі. Яна пахне лугамі, прыродай, цёплай вясной. У гэтым невялікім кветцы як быццам адлюстроўваецца само сонца, у іх - сама натуральнасць і хараство. Мне падабаюцца іх прыемны водар. Я шмат чытала пра гэтыя кветкі і самая цікавая легенда пра іх - гэта казка маёй бабулі. Яна мне казала, што гэтыя кветкі казачна-чароўныя. У іх форма кветкі вельмі падобная на парасон, і людзі ў даўнія часы верылі, што рамонкі служылі парасонамі ў малеьких казачных істот – дзіўных фей і чароўных гномік, якія жылі на палянках і лугах. Калі пачыналася непагадзь і церусіў халаднаватае дожджык, гэтыя мілыя істоты, маленечкія чалавечкі хаваліся рамонкам або хаваліся пад яе як пад парасон. І ім не быў страшны ніякай дождж, яны нават маглі падарожнічаць і шпацыраваць пад гэтымі неверагоднымі парасонамі, не баючыся прамокнуць. Да чаго великолепныэти кветкі! Я захапляюся імі заўсёды.Іх нельга не любіць, яны сімвал рускай прыроды, прыгожыя і далікатныя, і дораць дабрыню сэрца.
Дзед корень,окончание нулевое
