Ответ:
Чыстая, вясёлая вада.
З красавіцкім сонейкам ўзходзе.
Там спявае салавей на бярозе
Чыстая, вясёлая вада.
Калі ўжо наступіць май у годзе
Усё тады усіх бедзе добра
Чыстая, вясёлая вада.
З красавіцкім сонейкам ўзходзе.
Объяснение:
как то так
Лебедзь па сваёй велічыні, сіле, прыгажосці і велічнай паставе названы царом ўсёй воднай, або вадаплаўнай птушкі.Белы як снег, з бліскучымі празрыстымі невялікімі вачыма, з чорным носам і чорнымі лапамі, з доўгай гнуткай і прыгожай шыяй, ён выдатны, калі спакойна плыве паміж зялёных чаротаў па гладкай паверхні вады.Лебедзі лёгка становяцца ручнымі. Летам яны плаваюць у сажалцы. Зімой іх пераводзяць у цёплае месца.Сілкуюцца лебедзі рыбай, хлебам і збожжам.Шмат песень склаў рускі народ пра лебедзяў. Іх называюць ласкавымі імёнамі: лебедушка, лябёдка.
1.
Ґрунтуватиму, буду ґрунтувати; ґрунтуватимеш, будеш ґрунтувати.
Зупинятиме, буде зупиняти; зупинятимемо, будемо зупиняти.
2.
Завдаєш, завдав би; завдай.
Повірите, повірили б; повірте.
3.
1) Пасивний стан:
Засідання були проведені.
2) Пасивний стан:
Вирок був винесений суддею.
Скончылася зімні ноч[](3-е скл., Н.).
Снежная гладзь[]( 3-е скл., Н.) пасерабрылі промні сонца.
Пушыстая шэрань[](3-е скл., Н.) пакрыла галінкі дрэў.
Запоўнілі лес загадкавасць[](3-е скл., Н.) і таямнічасць[](3-е скл., Н.).
Каця зачаравала прыгожасць[]( 3-е скл., Н.) зімняга лесу.
Радасць[](3-е скл., Р.) і задавальненне дзяўчынка адчула сярод заснежаных дрэў.
Рамантызм – надзвычай важны этап у развіцці культуры, гэта сапраўдная рэвалюцыя ў мастацтве, не толькі ў літаратуры. Рамантыкі падпарадкавалі сабе тэатр, жывапіс, музыку, філасофію, многія гуманітарныя навукі. А ў літаратуры тэмп развіцця надзвычай паскорыўся, новыя плыні і напрамкі ўзнікалі і развіваліся нават за месяцы. Як ні ў адну іншую эпоху, літаратура рамантызму звязана з філасофіяй. Рамантыкі сцвярджалі веру ў панаванне духоўнага пачатку ў жыцці, падпарадкаванне матэрыі духу.
Адным з выдатных пісьменнікаў-рамантыкаў быў Ян Баршчэўскі. Вяршыняй творчасці пісьменніка стала кніга "Шляхціц Завальня, або Беларусь у фантастычных апавяданнях". Яна складаецца з чатырнаццаці апавяданняў міфалагічна-фальклорнага зместу, сюжэты якіх скаладаюць аповеды падарожнікаў у доме шляхціца Завальні падчас доўгіх зімовых вечароў. Усе апавяданні глыбока павучальныя і ў той жа час займальныя.
Найбольш цікавае апавяданне "Плачка". Гэта адно з самых незвычайных апавяданняў кнігі. У гэтай гісторыі апісваецца незвычайная прыгожая кабета, якая з'яўляецца ў пакінутых дамах, у пустых касцёлах і на руінах. На яе вачах заўсёды блішчэлі слёзы, з-за таго людзі называлі яе Плачкай. Вобраз Плачкі сымвалізуе, што ў чалавека на першым месце павінны быць не матэрыальныя, а духоўныя каштоўнасці. Яна плача, бо іх, каштоўнасці, не бачаць, не разумеюць, ганяюцца за ўяўным, несапраўдным.
Вобраз Плачкі арыгінальны і не сустракаецца ў іншых славянскіх літаратурах. Кніга "Шляхціц Завальня" ўздымае перш за ўсё маральна-этычныя праблемы. Але паўстаюць яны ў цікавых міфалагічных вобразах.
