Қыс-төрт мезгілдің ішіндегі ең суығы жəне ең əдемісі.Əсіресе жапалақтап жауған қар көздің жауын алады.Жер бетіне ақ кілем төселінгендей көрінеді.Ал жайлауда өмір сүретін адамдар болса,қыстауға көшіп,қамданады.Аю болса үңгірінде ұйықтап,тек көктемде ғана оянады.Қыс қызуғышылық пен көптеген əсерлерге толы.
Қала
Қан
Қонақ
Айлық
Қайық
Жай
Жайлы
Лақ
Жан
Ақын
Жақ
Ақ
Ой
Ойық
Анық
Жақын
Жайық
Ай
Нақыл
Түссе күннің шуағы
Көзді еріксіз жұмады.
Жылы жерді сүйеді,
Беті-қолын жуады.
/Мысық/.
Жол бойында жортқан,
Сыбызғысын тартқан.
/Қасқыр/.
Тоң мойынды жуан көк,
Желіп, жортып бүкеңдеп,
Несібесі даладан,
Еңбек қылмай жүрер тек.
/Қасқыр/.
Бір нәрсе қайраты көп, болған күшті,
Басынан өткізеді әрбір істі.
/Арыстан/.
Жануар мақұлықтың біреуі өзі,
Іркілмей жұмсайтұғын ірі тісті.
/Арыстан/.
Жұбын жазбау-логпары||||||||||||||
Сәлеметсіз. Аман есен бәрі жақсы. Денсаулығым тәуiр. Менде сiздi көргені не қуанышпын. Рахмет, сiзгеде. Сондай үлкен жаңалық жоқ. Сәлем. Көңіл-күйiм жақсы. Сау бол келiскенше!