1) Хутка будуць квітнець сады.
2) Трэба садзіць дрэвы.
3) Усе павінны дапамагаць бедным і старым.
4) Яна акурат збіралася бяліць хату.
5) Што нельга везці з-за мяжы?
6) Ты павінен несці адказнасць за свае ўчынкі.
Віктар Карамазаў "Дзяльба кабанчыка"
Героі: Сцяпан, маці, Лёнік, Віця, Ёська, Ганна, Ніна, Коля, Волька, Андрэйка, Вера.
Тэма, праблема: я думаю аўтар хацеў паказаць што маці будзе заўсёды любіць сваіх дзяцей аднолькава і будзе старацца зрабіць для іх усё самае лепшае.
Кароткі змест: У маці былі дзеці. Яна іх расціла, вучыла, але калі яны выраслі, яны забыліся што яна для іх зрабіла. І цяпер толькі калі маці сказала што будзе рэзаць кабанчыка да яе прыехалі дзеці. Калі ўсе палучылі сваю частку яны раз'ехаліся нічога не пакінуўшы маці. І з ёй астаўся толькі Сцяпан каб памагчы ёй па хазяйстве.
2-ая асоба : зшмуешь, змшуеце , верціш, верціце, заўважаеш, заўважаете , беражэш , папросіш , папросіце, сячэш, сячыце
3-ая асоба: зшмуюць , зшмуе, верціць, верцяць, шыюць, шые, заўважаюць, заўважае, берагуць, беражэ, папросяць, папросіць, сякуць, сячэ
На русском языке:
У нее был очень и очень сильный характер, который и позволил осуществить все те преобразования, за которые мы сегодня ее почитаем. Она, несомненно, обладала даром убеждения – сподвигла и младшую сестру принять монашеский постриг. Хотя у семьи именно на младшую дочь оставались надежды на будущее замужество. Позже, когда брат Евфросинии со своими двумя дочерьми приехал прощаться с ней перед паломничеством на Святую землю, она увидела печать божью на своих племянницах, и после разговора с ними постригла их в монашки. Брат узнал об этом, как и их отец, только по факту, когда дороги назад уже не было. Считалось, что если она видела в человеке искру, чувствовала, что он может быть полезен в строительстве монастыря, ни на какие сантименты не обращала внимания. Но объяснить такое поведение Евфросинии можно тем, что ей нужны были единомышленники.
На беларускай мове:
У яе быў вельмі і вельмі моцны характар, які і дазволіў ажыццявіць усе тыя пераўтварэнні, за якія мы сёння яе ўшанаваны. Яна, несумненна, валодала дарам перакананні-падштурхнула і малодшую сястру прыняць манаскі пострыг. Хоць у сям'і менавіта на малодшую дачку заставаліся надзеі на будучыню замужжа. Пазней, калі брат Еўфрасінні са сваімі двума дочкамі прыехаў развітвацца з ёй перад пілігрымкай на Святую Зямлю, яна ўбачыла друк Божую на сваіх пляменніцах, і пасля размовы з імі пастрыгла іх у манашкі. Брат даведаўся пра гэта, як і іх бацька, толькі па факце, калі дарогі назад ужо не было. Лічылася, што калі яна бачыла ў чалавеку іскру, адчувала, што ён можа быць карысны ў будаўніцтве манастыра, ні на якія сантыменты не звяртала ўвагі. Але растлумачыць такія паводзіны Еўфрасінні можна тым, што ёй патрэбныя былі аднадумцы.
Лесок,лесной,лесочек
:-):-):-):-):-)