1. Мы паветра не бачым, але яго адчуваем
2. У нядзелю звычайна гуляюць и ходзяць у гости.
3. Сняжынка паляжала на кауняры, але раптам зникла.
Аўтар у вобразе баьра паказвае не толькі жывёльныя якасці, але і чалавека. Бабёр падобны на бацьку, які клапоцціца пра сваю сям'ю.
Стары бабёр-гэта стары,клапатлівы і мудры бабёр. Ён помніў пра тое, што яму расказвалі старыя бабры, яго бауькі і ён ведаў , што толькі ён алўін можа прывесці туды сваю сям'ю. І ён вырашыў шукаць то места пра якое яму раскаўвалі. У канцы аповесці бабёр знайшоў тое месца і прывёў туды сваю сям'ю.
Я бы помогла но где задание?!
С [с'] - зыч., мякки, свисцячы
и [и] - галос., ненац
н [н'] - зыч., мякки, звонки
я [а] - галос., ненац
в [в] - зыч., твёрды, звонки
о [о] - галос., нацискны
к [к] - зыч., твёрды, глухи
а [а] - галос., ненац
я [й'] - зыч., мякки, звонки
[а] - галос., ненац
Першы гром
Зима ужо канчаецца. Прыгрэла сонейка. Яно абуджае прыроду. Адтае зямля. Дрэвы и раслины п'юць свежы вясновы сок. Паветра напоунилася пахам хвои.
Хутка з выраю прыляцяць шпаки. Да сустрэчы з ими рыхтуюцца дзеци и дарослыя. Яны зрабили шпакоуни и павесили их у садзе.
Раптам пракациуся над зямлёю першы гром. З вяликай чорнай хмары хлынуу дождж. Важкия кропли дажджу застукали па даху. Па зямли пабегли ручайки. Усе уцякаюць ад дажджу. Тольки качки ды гуси купаюцца у лужынах.