Эссе
Абай Кунанбаев
Абай Құнанбаев – ұлы ақын, қазақ халқының мақтанышы - Семей облысында дүниеге келген, көгілдір Чингизских гор. Аты Абай дала оған балалық шағында ана, бұл білдіреді "ойластырылған", "осмотрительный". Абай көп оқыған және оқып, тыңдап, халық ертегілері мен поэмалар білген шығыс тілдері, проявлял интерес к шетелдік мәдениет.Ол дарынды сазгер. Құрды шамамен 20 әуендерді өзінің өлеңдерін оқыды.Абай ерте өлең жаза бастады, бірақ ұзақ печатал шығармалары өз атымен аталуы. Дегенмен Абай шығарды тірі кезінде бірде-бір кітап, бүкіл дала білетін, оның аты распевала оның әндері.Маған ұнайды, оның өлең "Жаз". Ол сипаттайды өмір даланың жазғы уақытта. Мұнда табиғат жоқ, өзімен-өзі, ал тығыз байланысты, адам мен оның тұрмыс-тіршілігімен. Байқауға болады, сол сияқты резвятся құлындар, жас әйел еппен қояды киіз, летят қаздар мен үйректер, қарттар көлеңкеде бастырма ішеді шай, әңгіме жүргізеді. Өте әдемі сипаттау берілді жайлау.Бұл оқып, өлең, маған ең өзімді сынағым келді берушімен жайлау, таза ауамен ішу хош иісті шәй, пахнущий дымком. Және өздерін ең бақытты адам.
Біздің ұсынған табиғаты бар жеке адам", онда сырттан. Және бізге үйреншікті болды ой, адамзат покорило табиғат, мыс, оны өзіне қызметке алады. Адамдар пайдаланды, оның сыйлық, сондай-ақ ештеңе орнына, ойланбастан, бұл легкодоступность және кажущаяся неисчерпаемость табиғи байлықтар — бұл, бәлкім, ең үлкен елесі, оны адамзат еді сұраған. Өкінішті, біз бағалаймыз тек жоғалтады.Өте өткір, бүгін бүкіл әлемде туроператорлар экология. Кезде барлық жағынан әдемі және дұрыс сөздерді қорғау туралы табиғи байлықтарды іс жүзінде көбінесе барлық көрсетіледі басқаша. Ормандар кесіледі, улы қалдықтар болмайды жойып, скапливаются жер бетінің ластануы, атмосфераның және гидросфераның зауыттар мен фабрикалары асты барлық рұқсат етілген нормасы — бұл тек басы ғана. Жоғалуы көптеген түрлері өсімдіктер мен жануарлардың бессмысленного жою, оларды тиімсіз пайдалану, жерді көбінесе необратимо. Бұл өте қорқынышты — қалып оңаша нұрсұлтан назарбаев, натворил мүмкін емес түзетуге болады.
Менің анам ең сүйкімді адам өмірде, мен оны жақсы көремін, ол мені де жақсы көреді. Ол мені тәрбиелеп өсірген. Менің анам ең сұлу адам, ол өте әдемі. Мен оған рахмет бәріне айтуға қатыстымын.
Сен қазақ тілінде сөйлей аласың ба?
Әрине сөйлеймін, қазақ тілі мемелекттік тіл ғой.
Мен әлі толық меңгере алмай жүрмін, бірақ ағылшын тілінде жақсы сөйлеймін.
Онда мен саған қазақ тілін үйретейін, сен маған ағылшын тілін үйрет, бұған қалай қарайсың?
Өте жақсы болды, келісемін, қашаннан бастаймыз?
Ертеңнен бастайық.
“Ана” – әрбір адамның жарық дүниедегі ең жақыны, жанашыры, қадірлісі, қамқоршысы ақ сүтін беріп аялаған жанын да аямаған ардақтысы.
Ана – жүрек, жүректі құдіретте.
Ана – тірек, тіректі құрметте,
Ана – шыңың, шыңыңа сағынып жет.
Ана – күнің, күніңе табынып өт. –
деп жырлағым келеді.
Кез келген адамның әдептілігі мен жан дүниенің сұлулығы, ең алдымен балаға ақ сүтін беріп, әлпештеп өсірген ана жүрегінің жылуынан басталады. Бала бойындағы ең жақсы қасиеттер бізге алдымен анадан тарайды. Ананың нәзік үні, жұмсақ аялы алақаны, жан жылуымен аялауы бізді әлдилеп жұбатады.
Баласы үшін анасы бармайтын құрбандық бар ма? Ана болу – бүкіл өміріне кететін ұлы рухани күш пен ерен еңбек. Өз баласын бағып қағуда, ол ана өзін-өзі ұмытып барлық күш жігерін сарқа жұмсайды, бұдан оның жаны байи, нәрлене түседі.
Ал баланың анаға деген махаббаты жеткіліксіз. Оны барынша құрметтеп, сыйлау әрбір баланың парызы. Кейбір балалар арасында, өз ата-анасын жөндеп сыйламайтын, еңбегінің қадірін білмейтін, айтқан тілін алмайтын балалар да кездесіп қалады. Мұндай бала өсе келе ата-ананың борышын өтемек түгілі, екі жүзді сұрхия адам
болып шықпасына кім кепіл. Ылайым балалардың тәрбиесі адам қызығарлықтай болып өсе берсін дегім келеді.
