Сем дзён губляе лисце клён, и тчэ дыван вясёло.
<u>З</u><u>т</u>а<u>т</u>а<u>м</u><u>кр</u>о<u>ч</u>ы<u>м</u><u>н</u>а <u>р</u>ы<u>б</u>а<u>лк</u>у, я лю<u>б</u>лю <u>р</u>ы<u>б</u>а<u>лк</u>у <u>зм</u>а<u>лк</u>у.
<span>Сустракаючыся з Уладзімірам Мікалаевічам Дубоўкам, я заўсёды
дзівіўся: які прыгожы чалавек! Якія ясныя, разумныя і шчырыя вочы ў гэтага барадатага казачніка! Яны, здаецца, бачаць усё навылёт і праменяцца святлом шчодрай душы.
Дубоўка быў цудоўным чалавекам, нястомным працаўніком, выдатным
паэтам, перакладчыкам, казачнікам, знаўцам фальклору і сусветнай
літаратуры, батанікі і пчалярства, чалавечых характараў і сакрэтаў
будаўніцтва. Ён дасканала ведаў Беларусь і Закаўказзе, Сібір і Крым, Поўнач і Далёкі Усход. Слухаць яго можна было гадзінамі і бясконца чэрпаць новае і невядомае з гэтай жывой і шчодрай энцыклапедыі. Такі ён быў у жыцці, такі і ў творчасці. Стрыманасць, мудрасць, шчырасць і мяккасць - адзнакі яго паэтычнага і чалавечага таленту.
</span>
Кожны чалавек рана ці позна задумваецца, што такое каханне. Любы з нас за сваё жыццё перажывае гэта пачуццё: адзін раз ці некалькі, моцнае ці не. Але ці можа хто-небудзь растлумачыць значэнне слова "каханне"? Гэта найвялікшая загадка ў свеце.
Каханне - лепшае з усіх пачуццяў, якое напаўняе душу цяплом і дабрынёй. Менавіта каханне сагравае нас і дапамагае выжыць у цяжкія перыяды нашага жыцця. Яно робіць нас дабрэйшымі, ачышчае нашы душы, прыносіць нам неверагодную радасць. Людзі не могуць і не павінны жыць без кахання.
Што ж тычыцца значэння слова "каханне", я лічу, што ў кожнага чалавека ёсць сваё меркаванне на гэты конт. Для кагосьці гэта найвялікшае шчасце, для кагосьці - невыносная пакута, хтосьці лічыць яго захапляльным, а хтосьці - знішчальным. Адных яно натхняе на ажыццяўленне сваіх мараў, а іншых штурхае на шалёныя неабдуманыя ўчынкі.
Як бы там ні было, я жадаю ўсім кахаць і быць каханымі. Таму што без кахання немагчыма быць па-сапраўднаму шчаслівым.
Ну,,, никак режиссёр но всё же... Была женщина, которую звали Тэкля, она воспитывала сына. Вскоре пан забрал у Тэкли её единственного ребёнка, сам не имел детей, но пан не запрещал, чтобы сын общался с матерью. Сын рос, ему дали хорошее образование адвоката, но он ни разу не написал маме. Вскоре она решила съездить к нему, все соседи говорили ей об этом.. Она решилась съездить к сыну. Приехав, ей не понравился город(она была из деревни). Пришла на полицейский участок, где над ней долго смеялись, ведь она была нищенка и не могли поверить, что у известнейшего адвоката мать нищенка. Но, ради смеха, впустили её. Сын также посмеявшись, не признал её и с позором выставил за дверь... Потом к ней подошёл мужчина и дав три рубля, сказал, что это от Лаврентия(сына). Мать заплакала и выронила деньги