Табалдырық – қазақта қасиетті ұғым. Ол үйдің сырты мен ішінің шекарасы, босағаның мықты болуының кепілі ғана емес, құт пен кедейліктің де шекарасы. Табалдырық – бақ пен сордың қарауылы екен. «Табалдырықты баспа, құт қашады», «Табалдырықта тұрма, ырысыңды бөгейсің», «Табалдырықты керіп, кедейлікті шақырма» деген мәтелдер таза қазақы ұғым сияқты көрінетін. Сөйтсем мұның да төркіні пайғамбарлардың рауаяты болып шықты.
Табалдырық – құттың белгісі. Табалдырығыңнан құтсыз адам аттаса – жұтайсың, құтты адам аттаса – құтаясың. Ал табалдырықты аттағанда, аттағанда не құт, не жұт әкелетін кім? Әрине, әйел. Келіні табалдырығынан аттағанда шашу шашып, құт шақырып, оң аяғымен «Бісмілла!» – деп кіргізетін қазақы ырымның алғашқы жорасы Ибраһим пайғамбардың тұсында ишара етіліпті.
Зере-бабушка Абая . Истинное имя Абая Ибраhим. Но бабушка его баловала называя его Абаем. Вот и остался он название Абай Кунанбаев.
Бабушка Зере в детстве Абая читала много книг, а Абай сидел и тихо слышал не перебивая бабушку. Бабушка Зере была очень вежливая и добрая. Она очееь любила Абая.
Ата анам-олар менін ақылшым.Қиын кезде ақылын айтып,қолдайтын жандар.Ата-ана кішкентай сөздін өзінде қаншама сыр жатыр.Олар тіпті өздері білмейтін нәрсені біз үшін білуге тырысады.Ой,осы балам ақылды болсыншы,деп бар ақылын мен мейірімділігін төгеді.Біз қанша есейсекте ата-анамыздын сол кішкентай сәби болып қаламыз.Олар қартайсада беттеріне әжім шықсада бізге ақыл айтуын тоқтатпайды.Әке-анашым менің ақылдыларымсындар.Сендердің қастарында ғаламдардын өзіне артта қалады.Мен сіздердей ата-анам болғанына мақтанамын.
Салем
Салем
саған қыс унайды ма?
арине!
неге?
себебі қыста қар жауады жане таза ауа, т.б.
бырак қыстын да жаман касиеттеры бар емес пе?
иа, бар!
кандай, атап бершы?
кыста жылы киынбесен ауырып каласы.н
осы гана ма?
мен ушын иа, себебы мен кысты катты унатамын!