<span>Напрыклад, пройгрыш.</span>
Нашы справы
У нашай вёсцы (ж.р., адз.л., М.скл.) я (займеннiк) сябраваў з Гануляй (ж.р., адз.л., Т.скл). Улетку яна(займеннiк)
часта прыходзіла да мяне (займеннiк). У руках (мн.л., М.скл.) дзяўчынка (ж.р., адз.л., Н.скл.) трымала вялікі кошык (м.р., адз.л., В.скл). Мы(займеннiк) беглі на агарод (м.р., адз.л., В.скл.) нарывалі
поўны кошык (м.р., адз.л., В.скл.) лебяды (ж.р., адз.л., Р.скл). Потым я(займеннiк) і Гануля (ж.р., адз.л., Н.скл.) неслі траву (ж.р., адз.л., В.скл.)
пражэрлiвым парасятам (мн.л., Д.скл).
Ветрык - вецер Завіруха - мітусня
Велізарныя скрыпучыя дзверы закінутага ангара павольна адчыніліся
перад невялікай групай людзей, якія пасяліліся тут некалькі дзесяцігоддзяў
назад.
У наступную хвіліну некалькі тонкіх пальцаў пашырылі
шурпатую шчыліну праходу, цемная цень хутка слізганула ў пакоі і, праз некалькі
крокаў, ужо павісла над бестурботна спячай дзяўчынай.
Вецер напружанага чакання павольна калыхаў восеньскую траву,
бледна-рудую, як і апошнія прамяні сонца, якія запомнілі жыхары гэтых месцаў
яшчэ да таго, як неба пакрылі шэрыя хмары.
І пасля доўгага тысячагоддзя чаканняў вам усе роўна трэба
было яшчэ цэлых дзевяць дзен для таго, каб забраць тое, што па праве належыць
вам.
У чалавека былі вялікія і моцныя рукі і чорны плашч па-над
беласнежнай формы, толькі гэта і засталося ў галаве хлопчыка праз столькі
гадоў: рост, чорны плашч і рукі...
На яго паглядзела дзяўчына, твара якой быў выбелены для
надання ей больш арыстакратычнага выгляду.