Лета - лепшы час году, таму што летам не трэба хадзіць у школу, а можна займацца тым, чаго душа пажадае. Мінулае лета парадавала нас надвор'ем. Было дастаткова гарачых дзён, каб пазагараць і накупацца ўдосталь. Многія мае сябры ездзілі з бацькамі на мора, але мне здаецца, што і ў нас на радзіме было надвор'е і ўмовы не горшыя, чым там. Я на мора не ездзіў. Як і кожны год, я правёў лета ў вёсцы. Я праводжу там кожнае лета з самага майго нараджэння. Так атрымалася, што мае бацькі родам з адной і той жа вёскі. Цяпер там жывуць усе мае дзядулі і бабулі. Менавіта ў іх я па чарзе і жыву летам. У нашай вёсцы шыкоўная прырода. Яна амаль з усіх бакоў акружаная лесам, дзе расце мноства грыбоў і ягад. У канцы лета мы часта хадзілі туды па іх. З грыбоў там растуць баравікі, чырвонагаловікі, падбярозавікі, лісічкі, маслякі і многія іншыя. З ягад - брусніцы, чарніцы, буякі і суніцы. Ні аднаго разу мы не прыходзілі з лесу з пустымі рукамі. У лесе водзяцца дзікія жывёлы. Я сам бачыў змей: вужоў і гадзюк - і вавёрку. Аднойчы пасярод вёскі мне сустрэўся заяц. А яшчэ неяк, выйшаўшы рана раніцай у двор, мы ўбачылі на яблыні цэлую зграю соваў. На поўнач ад вёскі ёсць возера. Там вельмі чыстая вада і жоўты пясок на беразе. Каля гэтага возера вельмі прыемна загараць. Акрамя таго, у возеры водзіцца рыба. Мы з татам некалькі разоў ездзілі туды на рыбалку з начлегам. Няма нічога смачней, чым вуха са свежазлоўленных карасёў, лінёў і плоткі. А ўжо са шчупаком, запечаным з гароднінаю, наогул нічога не параўнаецца! Адпачынак на прыродзе загартаваў маё цела і зрабіў яго больш здаровым. А пра розум мне давялося паклапаціцца самому. Добра, што ў нашай вёсцы ёсць бібліятэка. Я запісаўся туды і за лета паспеў перачытаць амаль усю прадстаўленую там дзіцячую літаратуру. Мне было вельмі шкада, што лета скончылася. Але, з іншага боку, восенню я змог сустрэцца са сваімі школьнымі сябрамі, падзяліцца ўражаннямі пра лета, пахваліцца загарам, які ў мяне лепшы, чым у тых, хто ездзіў на мора. <span>Бывай, лета! Сустрэнемся ў наступным годзе.</span>
Встречается эта птица в отдельных районах страны: на севере восточной Сибири, на востоке полуострова Таймыр в Магаданской области. Зимует она в Беринговом море и в Северном Ледовитом океане.
Эта птица, чуть больше голубя, нежна на вид, хрупка, приспособилась к суровым условиям вечного холода. Спинка у неё пепельно серая, а сама белая с ярко розовым оттенком.
У маим саду стаяла прыгожая вишенька. Были у яе смачныя чырвоныя ягады, якие вельми моцна любили и дарослыя и дзеци. Сонейка ласкавае сагравае зямлю и усмихаецца усим яе жыхарам сваими яркими промнями. Я вышла(ау) у сад и пасадзила за хатай невяликае дрэва. Гта была вишенька. Будзем мы цяпер разум з вишенкай расци и сябрами добрыми быць у жыцци!
