Художественная литература
Учебная литература
Вось такія прыказкі пра мову ёсць па-беларуску.
Усяму пачатак – родная мова.
Хто забыў сваіх продкаў — сябе губляе, хто забыў сваю мову — усё згубіў.
Хто пытае, той не блудзіць.
Будзем мове вучыцца, пакуль смерць не лучыцца.
Язык да Кіева давядзе.
Язык у разумнага ў галаве, у дурня — на зубах.
Слова сказаў — сякераю адсек.
Маленьких зверанят гадавали у заапарку разам,на вяликай пляцоуцы яны бегали адна за адным,дурэли,забаулялися,Каго тольки тут не было!И непаваротлівыя, калматыя медзведзяняты,и хітрыя, асцярожныя, з вострыми мордачками лисинятки,и злыя, непаседлівыя ваучаняты.
Ух, якая прыгажосць!
Ах, я здзіўленая да глыбіні душы!
Які незвычайны дом!
Ой, вось гэта да!
Як, вось гэта нечаканасць!