Сапраўдная, моцная і шматгадовага сяброўства - святое паняцце для кожнага чалавека. Аднак уменне сябраваць даецца далёка не кожнаму. Бо для таго, каб не толькі лічыцца, але і рэальна быць сапраўдным сябрам, трэба заўсёды быць побач у цяжкую хвіліну, імгненна адклікацца на просьбы, даваць мудрыя парады і аказваць усялякую падтрымку.
Нажаль, у нашым свеце большасць людзей схільныя да эгаізму, і гэта якасць часта перашкаджае своечасова прыйсці на выручку, працягнуць руку дапамогі або нават проста выслухаць. Вядома, што людзі часта цураюцца няўдачнікаў, падсвядома асцерагаючыся пераняць іх невезучесть. І калі сябар загадам волі трапляе ў суцэльную паласу якія змяняюцца няўдач, даволі цяжка ў такім становішчы знайсці шчырае разуменне і гатоўнасць дапамагчы хоць бы радай і сяброўскім суперажываннем. Толькі праўдзівы сябар заўсёды апынецца побач і, насуперак розгалас, падасць руку і не здрадзіць астракізму таго, каму не пашанцавала ў жыцці.
Сапраўды цяжка быць сапраўдным сябрам, калі вернасьць адносінам запатрабуе паступіцца правіламі сучаснага грамадства або пайсці насуперак існуючым ўмоўнасцяў. Таму крытэр, што скажуць людзі, вельмі часта пераважае над шчырым імкненнем дапамагчы аднаму і абараніць яго аўтарытэт.
Не менш цяжка заставацца верным сябрам і тады, калі аднаму ўсміхнулася поспех, і гэта выпрабаванне часцяком значна складаней. Бо ў дадзенай сітуацыі трэба здолець парадавацца поспехам і дабрабыту блізкага чалавека без усялякага ценю зайздрасці, што атрымоўваецца далёка не кожнаму. Які знайшоў свой поспех чалавеку вельмі важная магчымасць падзяліць сваё шчасце з блізкім сябрам без таго, каб нарадзілася ў яго душы зайздросныя ноткі.
Дружба падвяргаецца сур'ёзнаму іспыту не толькі ў бядзе ці радасці, і ў паўсядзённым мітусні імкліва ляцяць будняў. Іншы раз бывае складана выштукаваць трохі часу, каб спакойна пагутарыць з адным, надаць яму ўвагу, выслухаць аб тым, якія сумневы і перажыванні назапасіліся ў яго душы. Уменне заўсёды знайсці месца для аднаго ў сваёй дарослай самастойнага жыцця - вельмі важная складнік сапраўднага сяброўства, асабліва той, якая зараджаецца ў дзіцячыя гады.
<span>Ціха зімою ў лесе. Дрэвы пакрытыя снежнымі карункамі, яны як
быццам спяць. Высокія вяршыні елак ўпрыгожаны гірляндамі гузоў, якімі кормяцца
птушкі.
На паляне асабняком красуюцца маленечкія ялінкі. Іх зусім занесла. Якiя добрыя яны цяпер, якiя прыгожыя! Завіруха пасерабрыла
пышную прычоску стройных соснаў. Глыбокі зімовы сон прыроды, але цепліцца жыцце
пад сугробом. Калі расчысціць гурбу да зямлі, то можна заўважыць кусцікі
брусніцы, галінкі чарніцы і лісце іншых раслін. На лясных палянах бачныя сляды
жывел: лісы, зайца-беляка, лася.</span>
Любуясь на белорусское море ,я увидел его в фоне осени ,это не забываемый момент! Смотря назад себя,видны деревья с золотыми листьями,которые при ударах ветра сносит прямо в море.
