Восенню ў лесе
Добра восенню ў лесе :жоўтыя ды чырвоныя колеры навокал, лісты з дрэў асыпаюцца ад подыху ветру, у паветры прыемна пахне грыбамі. Часам пачуецца цоканне ваверкі ці крык кімсьці спужанага крумкача. У такі час кожнаму, будзь гэта чалавек альбо жывела, хочацца пашпацыраваць па лесе, падыхаць свежым як ніколі паветрам. Кожны рыхтуецца да зімы. Шпарка скочуць па імхах зайцы, шукаючы прыдатную для зімоўкі яміну. Цягнуць у свае дуплы арэхі ды жалуды ваверкі.
Восенню ў лесе паўсюль жыцце. Кожны чалавек павінен адкласці справы і выбрацца ў лес, каб на свае вочы ўбачыць сапраўдную прыгажосць восені.
ВЫСКАЗЫВАНИЕ - высказанное мнение, суждение (Высказывания белорусских писателей о языке) .
Выбирайте ваши пять:
Не пакідайце ж мовы нашей беларускай, каб не умёрлі (Ф. Багушэвіч)
Бяссмертнае слова, ты роднае слова! Ты крыўды, няпраўды змагло (Я. Купала) .
Жывое ў вяках беларускае слова — Народа душа і народа хвала. Цябе абзывалі “мужыцкаю мовай”, А нам жа ты — матчынай мовай была ( А .Бачыла)
. Магутнае слова, ты, роднае слова! Са мной ты на яве і ў сне (Я. Купала) .
Як ты дорага мне, мая родная мова! Мілагучнае, звонкае, спеўнае слова! (Н. Гілевіч) .
На беларускай зямлі раней чым дзе ўварвалася ў свет праменнае і мудрае друкаванае слова (М. Гамолка) .
«Калі ласка! » - нашей роднай мовы Шчырыя і ветлівые словы (П. Броўка)
Слова - радасць, слова - чары (Я. Колас)
(из
Слова – радасць, слова чары ,
Вобраз – вечна юных вёсен ,
Ёсць ты ўсюды: і ў сонцы, і ў хмары,
Ты глядзіш праз неба просінь.
Лашчыш слых мой, слова-ззянне ,
Атуляеш сэрца ласкай,
Ноч і вечар, дзень, світанне
Абняло ты, слова-краска)
- Як гоман крынічны, як звон ручаёвы, Як плёскат бязмежных блакітных азёр, Тваё [Беларусь] зазвінела свабоднае слова, Хвалой узляцеўшы да сонца і зор (П. Броўка) .
- Імя кранае, свеціць, як бурштын, І, ўдзячны пералівістаму слову, Зямное, крэўнае знаходжу ў тым, Што вызначае корань і аснову (А. Пысін) .
Багата, родная ты мова, Цябе стварыў і ўзнёс народ. А вобразы якія ў словах, А параўнанняў што за ўзлёт!. . (П. Броўка) Хто забыў сваіх продкаў - сябе губляе. Хто забыў сваю мову - усё згубіў. (Ул. Караткевіч) Мова.. . Родная мова У марах, у песнях, у снах. Мае ў ёй кожнае слова Свой колер, і смак, і пах. Зліваюцца гукі ў словы І ў рэчышчы роднай мовы, Як рэкі ў мора, цякуць. ( А. Грачанікаў)Мова, Пявучая родная мова, Ты - уладарка нявызнаных скарбаў. Столькі значэнняў, гучанняў і фарбаў Мае ў сабе тваё кожнае слова.. . (А. Зарыцкі)
