Тата-мацi, дзядзька-цётка, сын-дачка, унук-унучка, ткач-ткачыха, настаунiк-настаунiца, артыст-артыстка, пiянiст-пiянiстка, певень-курыца, кот-кошка, казёл-каза, лiс-лiсiца
Зубр:
Bocь ён - бiзoн нaш, штo ў нac нaзывaeццa зyбpaм! Мacцi пaджapaй, як мeшaнкa, бypaй i чopнaй, Быццaм з вякoў y вякi пepaxoдзiў пpaз гopны І гapтaвaўcя, caбpaўшы aдцeннi cтaгoддзяў.
Лютacцю бoльш нeбяcпeчны, чым люты дpaпeжнiк, Зyбp для людзeй нe cтpaшны, нe чaпaй – нe зaчэпiць, Бyдзe cтaяць як yкoпaны– пacтыp нa вapцe, Нe cтpaпянeццa, a пoзipкaм пacцiць няcпыннa… Смeлы, i ў гэтым нямa ямy poўнaгa звepy Ў cвeцe жывёльным пyшчaнcкaгa кpaю…
Радзіма:
Кожны народ не без роду і
племя мае
Летапіс свой і гісторыі след
на старонках.
Там, дзе арда саранчой прапаўзе, застануцца
Толькі асмолкі ды печышчы, попел ды косці.
Адзін за аднаго трымацца - нічога не баяцца.
Сябар пазнаецца ў бядзе.
Не май сто рублёў, а май сто сяброў.
Стары сябар лепш новых двух.
Ответ:
<h3>Сцяпан: таксама працавіты, падобны на маці, сціплы, гасцінны, добры, у яго адчуваецца ўпартая стрыманасць натуры і пачуццёвасць, ён адзіны спачувае сваёй матулі, адчувае сорам за тое, што яна засталася адна і цягне напасільную гаспадарку, толькі ён зразумеў сваю памылку і вярнуўся да маці. Сцяпан працуе ў Мінску і будуе метрапалітэн, ён выпадкова застаўся ў сталіцы, яго цягне дадому, у вёску. Ён не прымае жорсткасці і абыякавасці сваіх братоў і сясцёр. Сцяпан любіць дзяцей і шкадуе, што яго асабістае жыццё не склалася. Яму сорамна перад бацькам, што не спраўдзіў яго надзеі і з'ехаў у горад. Сцяпан — адзіны чалавек, якога і можна назваць сапраўдным сынам</h3>
Объяснение:
Нацыянальная культура нашай краіны - як яе не забыць?Для гэтага мы павінны не забываць традыціі, песні, творы, асветнікаў нашай Радзімы, ведаць яе гісторыю. З пакалення ў пакалення разказваць гісторыю. Каб нацыянальная культура развівалася, трэба больш размаўляць і чытаць на сваёй роднай мове, так як яна адна з найвайжнейшых скарбаў краіны.
