В переводе, как: "Устное сообщение".
Ядвабам аголеных ўночы адценняў
Лунаюцца мары ў празрыстаці зор…
Мільярды сусветных жаданняў-трымценняў
Ахутваюць ласкаю стомлены бор…
Прыціхласці рэха на стромых прасторах,
Бавоўнасці водару прагны глыток…
Скідай нерашуча, няўмела свой сорам
І можа пачуе спакушаны Бог…
Як дыхае цень, што прачнуўся да скону,
Як коткаю крочыць смуга да ракі…
Як плача матыль у бяскрыллі палону,
Ответ:Слова надзелена вялікай сілай уздеяння на чалавека. Зараз мова з усімі словамі стала неад'емнай часткай жыцця. Мы фарміруем фразу з падыходных слоў, каб данесці сваю думку як мага больш зразумела, але былі часы калі ў людзей не было мовы. Яны мелі зносіны з дапамогай жэстаў, малюнкаў і вобразаў. Я лічу ім было цяжка размаўляць на гэткай "мове". Ужо потым з'явіліся словы і людзі сталі актыўна выкарыстоўваць іх. Ім стала лягчэй разумець адзін аднаго. Сярод іх знайшліся тыя, хто выкарыстаў словы не толькі для зносін. Некаторыя людзі сталі выкарыстоўваць словы для мастацтва. Яны складалі песні, вершы, апавяданні і т. д.. Я лічу такія людзі таксама былі важныя для гісторыі. Іх мастацтва не давала засумаваць людзям, а часам магло падтрымаць. У гісторыі ёсць не мала вядомых мастакоу слова.У слове заключана вялікая сіла, яно можа як натхніць чалавека на вялікія справы, так і зрынуць у дэпрэсію. Мудрая прыказка абвяшчае: 《Слова не верабей, выляціць — не зловіш》Гэта значыць добра падумай і ўсё завісь , перш чым скажаш нешта важнае. З дапамогай слова можна зрабіць многае, як добрае так и дрэннае.
Объяснение:у меня такое же дз, я отвечу так
<span>Жыў-быў на лясной палянцы Зайка. Аднойчы пасадзіў ён
чатыры яблынькі. Перазімавалі дрэўцы, вясною сокам наліліся, зазелянелі. Кожнае
лета Зай ка з азярца вядзерцам ваду насіў і яблынькі паліваў. Праз гадоў
колькі Зайка налюбавацца не мог на свой садок. Восенню галінкі дрэў гнуліся ад
спелых пла доў. Добры садоўнік атрымаўся з Зайкі!</span>