Рамантызм – надзвычай важны этап у развіцці культуры, гэта сапраўдная рэвалюцыя ў мастацтве, не толькі ў літаратуры. Рамантыкі падпарадкавалі сабе тэатр, жывапіс, музыку, філасофію, многія гуманітарныя навукі. А ў літаратуры тэмп развіцця надзвычай паскорыўся, новыя плыні і напрамкі ўзнікалі і развіваліся нават за месяцы. Як ні ў адну іншую эпоху, літаратура рамантызму звязана з філасофіяй. Рамантыкі сцвярджалі веру ў панаванне духоўнага пачатку ў жыцці, падпарадкаванне матэрыі духу.
Адным з выдатных пісьменнікаў-рамантыкаў быў Ян Баршчэўскі. Вяршыняй творчасці пісьменніка стала кніга "Шляхціц Завальня, або Беларусь у фантастычных апавяданнях". Яна складаецца з чатырнаццаці апавяданняў міфалагічна-фальклорнага зместу, сюжэты якіх скаладаюць аповеды падарожнікаў у доме шляхціца Завальні падчас доўгіх зімовых вечароў. Усе апавяданні глыбока павучальныя і ў той жа час займальныя.
Найбольш цікавыя апавяданні "Плачка" і "Сын Буры". "Плачка" - адно з самых незвычайных апавяданняў кнігі. У гэтай гісторыі апісваецца незвычайная прыгожая кабета, якая з'яўляецца ў пакінутых дамах, у пустых касцёлах і на руінах. На яе вачах заўсёды блішчэлі слёзы, з-за таго людзі называлі яе Плачкай. Вобраз Плачкі сымвалізуе, што ў чалавека на першым месце павінны быць не матэрыальныя, а духоўныя каштоўнасці. Яна плача, бо іх, каштоўнасці, не бачаць, не разумеюць, ганяюцца за ўяўным, несапраўдным.
У апавяданні "Сын Буры" сляпы Францішак расказвае пра сваю сустрэчу з дзіўным пілігрымам, які назваў сябе Сынам Буры. У час буры гэты чалавек не хаваўся ад дажджу і ветру. Сын Буры расказаў, як некалі каля беднай хаціны сваіх бацькоў спаткаў Плачку, апранутую ў сукенку вясёлкавых колераў і з кветкамі на галаве. Плачка паказала юнаку далёкі свет, над якім пад аблакамі кружылі арлы. Хлопе вырашыў пабачыць, што дзеецца на свеце, і з таго часу блукае па зямлі. Сын Буры - чалавек, апантаны вечнай прагай творчасці, пошуку ісціны, пазнання, дзеяння.
<span>Вобразы Плачкі і Сына Буры арыгінальны і не сустракаюцца ў іншых славянскіх літаратурах. Кніга "Шляхціц Завальня" ўздымае перш за ўсё маральна-этычныя праблемы. Але паўстаюць яны ў цікавых міфалагічных вобразах.</span>
По приказу кн. Владимира Илью Муромца сажают в погреб , но дочь князя не оставила в беде Илью, всё время что он сидит в погребе она его кормит и поит. А в это время , Калинин царь решил захватить Киев . Перед походом на Киев он написал Владимиру, в письме просит подготовиться к приходу его войска, князь в ответном письме просит 3 года для подготовки. Срок истекает и тут Владимир , думая , что Ильи Муромца нет в живых, начинает сожалеть о своём поступке. Но дочь князя говорит, что И.М. жив. Илью выпускают и он , позабыв все обиды, отправляется на поиски святорусских богатырей, чтобы просить у них помощи в войне с Калининым. Богатыри обижены на кн.Владимира и поэтому отказывают Илье. Тогда Илья один отправляется на войну и удача на его стороне, но конь Ильи рассказал , что татары наделали подкопов, в один из которых Илья потом и угодил. Так Илья оказывается в плену. Калинин- царь приглашает Илью перейти на их сторону, но Илья отказывается и , выходя из шатра, продолжает войну с татарами. Во время боя , одна из стрел попала к святорусским богатырям и они пришли на помощь Илье. Победа над татарами одержана. Калилн - царь попадает в плен, а потом и в Киев, где даёт обещание платить дань Киеву.
Дюшка Тягунов - 13-летний подросток, ученик
Федор Андреевич и Вера Николаевна - родители Дюшки
Клавдия Климовна - соседка Дюшки
Анна Петровна - директор школы
Василий Васильевич и Зоя Ивановна - учителя
Римма Братенева - одноклассница Дюшки
Минька Богатов - лучший друг Дюшки
Никита и Людмила Богатовы - родители Миньки
Петя Горюнов, Женя Клюев, Саня Ераха, Лева Гайзер, Коля Лысков - ученики
То что отец не замечает своего сына, а только дочь потому,что в ней были черты матери.А его отец был в горе после смерти своей жены.