Достық – адамдардың бір-біріне адал, қалтқысыз сеніп, бір мүдделі, ортақ көзқараста болатын қасиеті. Достық өзара жауапкершілік пен қамқорлықтың, рухани жақындықтың белгісі. Нағыз достық кісіге шабыт беріп, өмірде кездесетін түрлі сәтсіздіктерге мойымауға, басқа түскен қайғы мен қиыншылықты бірге көтеруге жәрдемдеседі. Дос-жарандардың мінездері әр түрлі болып келуі мүмкін. Мысалы, біреуінде қызбалық не шабандық, екіншісінде тұйықтық не жігерсіздік байқалса да, бұлар достыққа кедергі бола алмайды, қайта нағыз достық осындай кемшіліктерден арылуға көмектеседі. Сатқындық, екі жүзділік, өтірікшілік, өзімшілдік достықпен сыйыспайды. Қазақтың дәстүрлі әдеп жүйесінде достыққа үлкен көңіл бөлінеді. Халық арасында достық туралы мақал-мәтелдер жеткілікті: “Дос жылатып, дұшпан күлдіріп айтады”, “Досы жақсының, өзі де жақсы”, “Дүниеде адамның жалғыз қалғаны — өлгені, қайғының бәрі соның басында”. Достыққа қарама-қарсы ұғым — қастық пен күншілдік. Мұндай сезімге ерік алдырғандар басқаның қуаныш-қызығын, ырыс-бағын көтере алмайды, дос дегеннің не екендігін білмейді. Дұрыс дос таңдай білу — өмірлік мақсаттардың бірі; Саясаттанудағы Достық ұғымы мемлекеттер арасындағы саяси, экономикалық, мәдени мүдде тұрғысынан ынтымақтастық орнату шараларын бейнелеу үшін қолданылып жүр. Қазір бізге достық бұрынғыдан бетер қажет. Достық – бұл өмірдегі ешнәрсемен бағаланбайтын құндылық. Дос табу оңай, ал оны сақтау одан да қиын. Достық қатынасқа нәзіктікпен қарап, берік сақтау керек. Өйткені ол да баптауды қажет ететін нәзік өсімдік сияқты. Біздер достықты сақтау үшін жан-тәнімізбен еңбектенбеуіміз керек. Қайтарымын қажет етпей, берудің жолдарын үйрену керек. Сенім мен жарқын көңіл – достықты берік ететін тірек саналады. Өзі шынайы дос бола білген адамның достары да көп болады және жер бетінде өзін жалғыз сезінбейді.
Интертен ( Ғаламтор ) - ол бүкіл әлемдегі ақпараттарды сақтайтын желі (cистема )
Қазақтың қонақжайлылығы ерекше құндылық болып саналады. Себебі осындай қасиетпен кез келген халық мақтана алмайды. Ертеден қазақ халқы өте қонақжай əрі жайдары ел. Тіпті сонау қиыншылық кездерде де , қорадағы жалғыз малын сойып бергендер де болған.
Моя сестра и внук. В тени юрты пиджак одет в кебаб. Рядом находится маленький внук.«Сынок, завтра ты вырастешь, ты большой мальчик, тебе придется позаботиться обо мне позже?»«Я.- Зачем вам это нужно?- Я даю хлеб, молоко.«Где ты это взял?»Я могу делать покупки.«Ему нужны деньги, мальчик».«Да, мэм, я знаю. Во-первых, я получаю хорошее образование, затем я учусь и работаю. Я потрачу ваши деньги на то, чтобы держать вас. Я наполняю стол хлебом и маслом.«Ты должен сделать много работы, чтобы добиться своих целей, ты знаешь?»«Разве хлеб, который ты заработал, сладок?»«Я в твоем дураке, мои тети», - проворчала внук пожилая бабушка.