Они помогают сделать трудное для тебя дело ( например домашние задания :) )
<span><span>
Однажды я была в картинной галерее. Там было множество картинки
разнообразных русских художников. Но больше всех мне понравилась картина
А. К. Саврасова "Грачи прилетели".
На ней изображены первые птицы, прилетевшие с юга - грачи. На
переднем плане изображены весело щебечущие грачи на ещё голых берёзках.
Берёзы уже старые, засыхающие. На них грачи заботлива вьют свои новые
гнёздышки. А под берёзами лежит грязный талый снег. Справа от берёз
образовалась лужа из уже расстаевшего снега. Около неё стоит печальный и
одинокий кустик. На снегу видна не одна цепочка птичьих следов.
На среднем плане расположена церковь, окружённая мокрым гниющим от
воды забором. Рядом с ней стоит старый и, возможно, заброшенный дом. При
церкви находится часовня. Она, скорее всего, уже недействующая.
На заднем плане изображено поле. На нём ещё лежит снег, но оно уже с
крупными проталинами. Художник изообразил голубое весеннее небо с серыми
облаками.
Я долго стояла и смотрела на эту картину. Эта картина просто замечательная. Она действительно написана с душой!
</span></span>
Я обязательно помогу тебе! Ведь сама попадала в такие случаи.(Я кстати 4-ый класс).
Обладаю хорошей фантазией, поэтому вот:
А Мальчишки о чем-то мечтают,
Возможно о светлом будущем, возможно о поднебесной. Но, внутри у них одно - сердце. Смотря сквозь звезды для них простирается одно - небо. Мальчишки в 1970-ые годы были никак не изолированны от общества, я под этим разумиваю то, что компьютеров/ноутбуков, планшетов, телефонов тогда не было. Может они вспоминают о погибших дедушках,старших братьях, пап.. Ведь все они ушли на войну. Во круг мальчишек виден город полных огней.. Мальчишка по середине - углубился в звезды,как и все остальные..
Біржан мен Сара айтысы – өзінің құрылысы мен мазмұны жағынан болсын, көркемдігі жағынан болсын, қазақтың ақындар айтысының ішіндегі үздігі. Біржан мен Сара айтысы айтыстың екі түрін де (қыз бен жігіт айтысы, ақындар айтысы) толық қамтиды. Бір жағынан, бұл шаршы топта сөз таластырған саңлақ ақын жігіт пен шешен ақын қыздың дарынды айтысы болса, екінші жағынан, ру атынан сөйлейтін екі ақынның да айтысының үлгісі болып саналады.
Біржан да, Сара да – көпке мәлім, тарихта белгілі адамдар. Біржан сал Қожағұлұлы бұрынғы Көкшетау облысы, Еңбекшілдер ауданында 1834 жылы туып, сол жерде 1897 жылы қайтыс болған. Біржан жас шағынан әнге, өлеңге әуестенеді. Өнер жолына түскен табиғи талант иесі көп ұзамай-ақ, әнші ақын, сал Біржан деген атаққа ие болады. Ел аралап, ән салып, айтысқа түсіп, ойын көркі, той көркі атанады. Арқаның ардагер әнші-композиторлары Жарылғапберді, Ақан, жаяу Мұса, Балуан Болақ, Естай сияқты өнерпаздар Біржанның әншілік мектебінен шыққан. Біржан көптеген ән шығарды. Оның «Көкшетау», «Жанбота», «Ләйлім шырақ», «Адасқақ», «Жамбас сипар» сияқты әндері – қазақ музыка мәдениетінің алтын қазынасына қосылған үздік туындылар.
Біржанның басқалардан ерекшелігі – ол жай ақын ғана емес, сонымен бірге әнші де. Оның даңқы – әуелде әнмен жайылған адам. Бірақ ол – әнді әрі шығарушы, әрі тамаша орындаушылығымен қатар, әніне лайық сөз өрнегін, бояуын таба білген ақын да. Біржан мен Сара айтысындағы асқақ, өр сөздердің түп-тамыры да осы қысқа-қысқа ән мәтіндерінде жатыр. Біржанның Сарамен айтысы – бүкіл халық игілігі, халықтың тамаша сүйсініп тыңдайтын өлеңі болады.
Герои умели терпеть лишения, не завидовали друг другу.
Писатель учит нас уважению к людям всех племен, наций, языков. И уважению к природе, которая бывает суровой, но добра в ней все-таки больше, чем зла.
Рассказ о Кише позволяет понять, что быть взрослым — это не только права, но и обязанности.