Ад-па-вед-насць - 4 сл.
[атпаведнасц']
а - [а] Галосны, ненаціскны;
д - [т] Зычны, цвёрды, глухі;
п - [п] Зычны, цвёрды, глухі;
а - [а] Галосны, ненаціскны;
в - [в] Зычны, цвёрды, санорны
е - [е] Галосны, націскны;
д - [д] Зычны, зацвярдзелы, звонкі;
н - [н] Зычны, цвёрды, санорны;
а - [а] Галосны, ненаціскны;
с - [с] Зычны, цвёрды, глухі, свісцячы;
ц - [ц'] Зычны, мяккі, глухі, свісцячы
ь - [-]
------------------------------
12 л., 11 г.
Прыметнiкi : Чорны, калматы, смешны, прыгожы, белы, такiя непадобныя
Антонiмы: Чорны - белы
Зіма - цудоўная і казачная пара года. Прырода засынае, набывае загадкавасць, навеивает пачуцце казкі. Зімой прыгожа як у садзе, так і ў дварах, як у поле, так і на рэчцы, але прыгажэй за ўсе ў лесе!
Шпацыраваў я як-то раз раніцай. Ледзь вытаптаная, вузенькая, як быццам выстелена мяккім палатном сцяжынка, прывяла мяне ў лес. Гэта месца ніколі мяне не прыцягвала. Я проста не заўважаў у ім нічога асаблівага. Але гэтым раніцай яно было выдатным. Беласнежны снег ляжаў ўсюды: на галінках дрэў, якія стаялі нерухома, як быццам зачараваныя; на маленькіх круглых хмызняках, якія дзякуючы багаццю снегу былі падобныя на велізарныя снежныя камякі.
<span>На роднай зямлі, пад якой спіць непробудным сном зяленая траўка, якая чакала вясновага цяпла. Усе заціхла. Нават вецер не хацеў псаваць гэтую цішыню. Я прайшоў крыху наперад і першы праменьчык ранішняга сонейка паказаўся ўдалечыні за соннымі дрэвамі. Я ішоў па лесе, і сэрца мае трымцела ад такога зачаравання. Беласнежны снег храбусцеў пад нагамі, гэты хруст мне вельмі падабаўся, я нават не ведаю чаму, але з самага дзяцінства гэты гук заўседы выяўляў ўва мне толькі пазітыўныя эмоцыі. Марозік щепал носік і шчочкі, шчыра вам прызнаюся, я крыху азяб, але дадому ісці не хацеў. Пачаў дзьмуць легкі ветрык. Ен надаў прыродзе бляску і арыгінальнасці. Струшивая з верхавін соснаў, дубоў, іў і кленаў точеные, маленькія беласнежныя сняжынкі.</span>
Мероприятие (с<span>овокупность действий, </span><span>объединенных одной общественно значимой задачей)</span>