<span>.Цяжка, ды і немагчыма ўявіць нас, беларусаў, без Янкі Купалы. Ён наш буквар і энцыклапедыя, песня і сумленне.</span><span>І народ свята захоўвае ў сваім сэрцы памяць аб лепшым сваім сыне, які прайшоў разам з ім слаўны шлях барацьбы ў імя лепшых чалавечых ідэалаў.</span><span>Верш «Алеся» хвалюе да гэтага часу. У ім Купала расказвае пра новую долю моладзі. Купалаўская «Алеся» — гэта ўслаўленне неадольнай сілы жыцця, перамога агульначалавечага ў свядомасці паэта і ў яго творчасці.</span>
Аднародныя члены - члены сказа, якія адказваюць на адны і тыя ж пытанні і злучаны з адным і тым жа словам у сказе.
2, 3, 4, 5.
нос
повесить нос, крутить носом, водить за нос, с гулькин нос, не видеть дальше своего носа, нос воротить, держать нос по ветру, комар носа не подточит, кровь из носу
язык
острый на язык, проглотить язык, чесать языки, чёрт дёрнул за язык, язык сломаешь, Эзопов язык, распустить язык, трепать языком
рука
мохнатая рука, мастер на все руки, на скорую руку, рукой подать, трудиться не покладая рук, сидеть сложа руки, золотые руки
дать
как пить дать, дать дуба, дать стрекача, дать голову на отсечение, дать прикурить,
Беларуская мова прыгожая і незвычайная. Колькі цудоўных твораў напісана на гэтай мове. Беларускай мовай нельга не захапляцца, бо з дапамогай яе можна перадаць усю прыгажосць навакольнага свету, а таксама і ўнутраны свет чалавека.
На працягу стагоддзяў беларуская мова змянялася, развівалася, ўдасканальвалася. Але як гаварыцца дасканаласці не прыбудоўкі, яшчэ многія пакаленні будуць дапаўняць, развіваць мову. Самае галоўнае-гэта захаваць родную мову, не даць ёй памерці, як адбываецца з іншымі мовамі. Згодна з модным тэндэнцыямі сучасныя людзі пачынаюць выцясняць родную мову, усе больш аддаючы перавагі замежным мовам, або штучна створаным.
<span>Беларуская мова нясе ў сабе культуру і звычаі той краіны, дзе на ёй размаўляюць. Кожны паважаючы сябе чалавек павінен ганарыцца сваёй мовай. Калі родная мова папулярна і кахана, то таксама будзе і з народам, які на ёй размаўляіць. Той, хто паважае родную мову, не паважае сябе, паважае людзей.</span>
1)бома-ы, жаночы род
Вялікі кол з зачэсаным плоскім канцом (у лесарубаў, плытагонаў); ва́га, рычаг.
2)бомы, -аў; адзіночны лік (рэдка) бома, -ы, жаночы род
Званочкі ў выглядзе пустых металічных шарыкаў з кавалачкамі металу ўсярэдзіне; прымацоўваюцца да хамута ці дугі.