Кожны з нас у тым ці іншым ўзросце задумваецца над пытаннем: што ж такое сапраўдная дружба? Большасць людзей, якіх мы лічым сваімі сябрамі, на самай справе ўсяго толькі нашы знаёмыя, гэта значыць тыя, каго мы вылучаем з навакольнага нас грамадства. Нам вядомыя іх клопаты, іх праблемы, мы лічым іх блізкімі нам людзьмі, звяртаемся да іх за дапамогай і самі ахвотна дапамагаем ім у цяжкія часы. Здавалася б, выдатныя адносіны - але ўсё-такі няма поўнага адкрыцьця. Мы не давяраем ім свае самыя патаемныя думкі. Калі да іх прыходзіць поспех, мы не радуемся за іх так, як за саміх сябе. Гэта не староннія нам людзі, паміж імі існуе пэўная блізкасць. Але ці можна назваць гэта сяброўствам?
Статус дружбы можна прысвоіць толькі сумленным, шчырым адносінам, калі ў іх ёсць ўзаемнае пачуццё дабра адзін да аднаго і гатоўнасць бескарысліва дапамагчы ў любую хвіліну плюс душэўная блізкасць.
Пра сяброўства можна разважаць вечна, як, напрыклад, пра сэнс жыцця ці пра каханне ... Можна назіраць яе, але мала каму дадзена яе шчыра прачуць. Скажу проста: "Дружба патрэбна!" Дружба дае шчаслівую магчымасць прыняць іншага чалавека такім, Кокаў ён ёсць, не спрабуючы перарабіць яго пад сябе, прыстасаваць да ўласных патрэб. Сяброўства - гэта радасць зносін, заснаваная на даверы і ўпэўненасці ў надзейнасці аднаго ...
А яшчэ хочацца сказаць, што памыляюцца тыя, хто сцвярджаюць, што дружба, якая існавала ў далёкім мінулым, знікла ў сучасным свеце. Свет заўсёды будзе напаўняцца сябрамі, якія будуць пастаянна дарыць нам радасць. Шануеце сяброў, бо гэта найпрыгажэйшыя людзі! Яны будуць з вамі на працягу ўсяго жыцця!
1)высозгае дрэва
2)госцi лiпы
3)пасядзелкi дарослых
4)жудасны час
5)чорнае дрэва
6)радасць-цвiценне лiпы
7)гул пчол ,гоман дзяцей,гутарка дзядзькау.
Галина добая спагадливая вольналюбивая
А василёк смелы сильны и улюблёны
Наблюдаешь за этим танцем и чувствуешь какое-то чудо! И вдруг снова показалось солнышко. Все одел белый мрак, непроницаемый, как мрак самой темной осенней ночи! Все слилось, все смешалось земля, воздух, небо превратились в пучину кипящего снежного праха, который слепил глаза, занимал дыханье, ревел, свистел, выл, стонал, бил, трепал, вертел со всех сторон, сверху и снизу обвивался, как змей, и душил все, что ему ни попадалось. Как же интересно за ними наблюдать! И почему говорят, что снова начинается снегопад.
Русская зима - это самое спокойное и тихое время года, когда вся природа спит, укрывшись белым одеялом мягкого снега. Непоседливый ветер, налетев на них, замер от восторга на месте. Зимний мороз на окнах рисует свои красивые узоры, на крышах появляются бахрома сосулек. Все живо, все ярко в преобразившейся природе, все полно бодрящей свежести.
Мінулась поўнач, заспяваў певень.
З вокан і ад сцен ляцелі камякі рознай велічыні; ніхто туды і наблізіцца не адважваўся.
Дзень быў нейкі хмарны, хвалі біліся аб бераг.
На пагорках пасвіліся чароды, аратыя працавалі ў полі.
Засвятіла сонейка, усё пасвятлела.
Рана загоіцца, злое слова ніколі.
