1) Найбольшай карай для паэта з’яўляецца немата,<span> на якую ён бывае несправядліва асуджаны.
</span>2) <span>Богша спадзяваўся, што натрапіцца патрэбная сцежка, і шыбаваў напрасткі.
</span>3) <span>Сырыя вятры доўгай восені, якія заўсёды надакучліва шумелі ў голлі бярозы і секлі мне ў твар кроплямі дажджу, сёння эамоўклі.
</span>4) <span>У густым змроку хаваліся станцыйныя пуці, на якіх дзе-нідзе паблісквалі стрэлачныя ліхтары.
</span><span>5) Свіцязь купае сонца ў сваёй купелі, узіраецца, усміхаючыся, у вячыстыя карункі дрэў, якія шырокім, багата вышытым поясам атуляюць яго, лашчацца да яго. </span>
Пры- прыстаука
каз-корань
к-суфiкс
а-канчатак
<span>Дзве вёскі, два вялікіх заданні, тры заданні, абодва браты, абедзве сястры, паўтара стагоддзя, паўтары тоны, трыццаць два студэнты, дваццаць дзьве вучаніцы, чацвёртым панядзелкам </span>
Пад-прыстаука , зем- корань, н-суффикс , ы- суффикс