1. З міру па нітцы - і клубок назбіраецца
2.Сем разоў адмерай, адзін раз адрэж.
3.Новых сяброў не забывай, а старых набывай.
4.Дзе гаспадар ходзіць,там жыта родзіць.
5.Слова , як птушка: выляціць-не зловіш.
7. Не вер казлу у капусце, а вауку сярод авечак.
Ответ:
ничего не поноса.
На какую тему?
Вот что я поняла (снизу.
-Саша (имя) привет!
-Привет Маша (имя)
-Саш, а ты сделал упражнение которое нам задали?
-Да, конечно. Это было легко. Просто линейка нужна была и всё.
-Слушай, помоги не пожалуйста, я не поняла.
Ну ладно.
Перевели в переводчики
Ая Радзіма — Беларусь. Гэта краіна адна з самых прыгажэйшых у свеце. Беларусь размешчана ў лясной зоне. Лясы займаюць вялікую частку маёй краіны. А колькі ў Беларусі рэк і азёр! Болын за ўсё іх у паўночнай частцы. На поўдні маёй краіны размяшчаюцца балоты. Разнастайны раслінны і жывёльны свет нашай краіны ўражвае сваёй прыгажосцю і непаўторнасцю. У нас жыве птушка, якая з'яўляецца сімвалам Беларусі. Гэта — бусел. Нашу краіну так і называюць «зямля пад белымі крыламі».
Прыгажосць роднай зямлі, непаўторнасць яе прыроды неаднаразова алісваліся нашымі пісьменнікамі: Я.Купалам, Я.Коласам, У.Караткевічам, Н.Гілевічам, Р.Барадуліным і іншымі. У.Караткевіч у вершы «Бацькаўшчына» з гонарам апісвае сваю радзіму, нашу Беларусь. Р.Барадулін у вершы «Ад сівых гадоў...» апявае прыроду нашай краіны, захапляецца яе краявідамі, мовай.
<span> Я вельмі люблю сваю краіну, ганаруся тым, што я — беларус.</span>
Иван Яковлевич Науменко — последний народный писатель Беларуси. Он получил это звание в 1995 году. С тех пор ни один отечественный писатель не удостаивался этого высокого звания. Кем же был Иван Яковлевич, что он сделал для литературы и почему сегодня его имя практически забыто?
Я жду от друзей звонки
Пошёл пока на гонки
И люди все люты
А саночки мои скуты
Вокруг всё так звениць
А рядышком шумиць
Хочу холодную зиму
Я хоть какой её люблю