Описание материала: предлагаю Вашему вниманию конспект урока истории России в 8 классе по теме: «Внутренняя политика Александра I в 1801-1806 гг». Данный материал может быть полезен учителям истории. В конспекте ставится цель охарактеризовать основные направления внутренней политики Александра Первого а начале его царствования, приводятся различные точки зрения на изучаемый вопрос. Обучающиеся в ходе урока решают проблемно-познавательные задачи, работают в группах, учатся формулировать собственную точку зрения с опорой на документы.
Тип урока:<span> комбинированный с элементами кейс - технологии.</span>
Цель урока:<span> охарактеризовать внутреннюю политику России в первые годы правления Александра I.</span>
Задачи:
- создать образ молодого императора Александра I; раскрыть черты личности и его политические взгляды;
- определить место «негласного комитета» в проведении первых либеральных реформ императора;
- показать основные направления реформаторской деятельности Александра I и результаты этих реформ;
- продолжить формирование основных умений учащихся: высказывать собственную точку зрения, анализировать и систематизировать учебный текст, самостоятельно делать выводы, выступать перед аудиторией, активно слушать и развивать монологическую речь;
- способствовать воспитанию интереса к прошлому своей страны.
<span>Оборудование: пакеты с документами, учебники</span>
В произведении Р. Э. Распе «Удивительные приключения барона Мюнхгаузена» чудесным образом сочетаются реальность и фантастика. Так, легендарный барон — реальный человек, живший в XVIII веке в Германии. Но вот его приключения иначе как фантастическими не назовешь.
Действительно, кто же поверит, чтоодним выстрелом можно убить сразу десять уток, волка запрячь в сани или вытащить себя из болота за волосы вместе с конем?
А чего стоят рассказы барона Мюнхгаузена о том, что искрами из глаз можно подпалить порох, или о том, что у оленя меясду рогами вырастет роскошное дерево, если выстрелить ему в лоб вишневой косточкой вместо пули?!
Послушав их, можно прийти к выводу, что рассказчик — легкомысленный врунишка.
Но мне барон Мюнхгаузен очень нравится. Его неистощимая фантазия дарит людям радость и веселье. И не так уж важно, реальны или выдуманы его истории. Главное, что они делают нашу жизнь интереснее.
<span>Ганна ўвесь час, як і Мульцік, працавала на зямлі. Ні адпачынку, ні радасці не ведала. У вайну і пад бомбамі ляжала, і ў сваей хаце гарэла, траіх дзяцей пахавала за адзін месяц. I апошні сын Віцёк нейкі няўдалы атрымаўся — цягне лес у турме. Але Ганна не азлобілася на жыццё. Яна толькі стомлена думае: «Рабіла, рабіла, рабіла; а на гэтым свеце няма чаго пакінуць.. . I нашто нарадзілася? » Навошта нарадзіўся, ведае Мульцік. У яго таксама нялёгкі лес. Ён «тры вайны адпляскаў, піабляй махноўцы секлі, кулакі ў трыццаць другім цвікамі да крыжа прымалацілі, на фінскай ногі адмарозіў, у партызанах немцы расстрэльвалі, потым ваяваў — два разы параніла, тры разы кантузіла. I гэта яшчэ не ўсё! Двух дзетак за вайну пахаваў, і ніпічымніца пасляваенная была, і хату пярун паліў, і карова здыхала, і жонка памерла, і сын апошні гадоў пяць пісем не піша» . Гора ўзмацніла душу Васіля, надзяліла яго вялікім багаццем, дабрынёй, якая, колькі ні раздавай, не вычэрпваецца, як той калодзеж, што некалі паіў усю вёску. Ад Мульціка ідзе да людзей цеплыня, спачуванне. Ён бачыць, як чакае Ганна весткі ад свайго няўдалага сына, і піпіа ад імя Віцька ліст на радыё, каб перадалі для маці яе любімую песню. I якая паэтычная, тонкая і ўзнёслая душа адкрываецца ў яго, калі ён кажа пра ласкавыя матчыны рукі, што пяклі самы смачны хлеб, пра родную хату і бярозкі пад акном. Мульцік — паэт і ў адносінах да зямлі-карміцелькі, і да сонца, якое для яго вышэй і магутней нават за бога, таму што бог карае, а Сонца дае жыццё раслінам, і жывёлам, і чалавеку. Мульцік не моліцца сонцу, ён размаўляе з ім, як з блізкім. Ён добра ведае, што нарадзіўся на Зямлі, каб сагрэць яе сваей душой, каб працаваць, хлеб расціць. Для яго шчасце не ў сытасці і не ў бяздзейнасці: «Шчасце з чужых рук заўсёды кіслае.. . Шчасце самому рабіць трэба» . Мульцік ніколі не ішоў насуперак сваім перакананням, пацверджаным жыццём папярэдніх пакаленняў поглядам. I легка ў яго на сэрцы нават перад немінучай смерцю. У Мульціку і Ганне ўвасоблена гармонія натуральнага жыцця. Менавіта ў вобразах Васіля і Ганны раскрываюцца прыродная мудрасць, далікатнасць, чысціня пачуццяў чалавека. Старыя з болем думаюць, што няма каму перадаць мудрасць, жыццёвы вопыт, што выстудзяцца іх хаты і зарасце сцяжынка да іх Вежак, перасохне чысты калодзеж, бо ніхто не будзе браць з яго вады. Яны хвалююцца, што парушацца прыродныя сувязі і асірацее зямля продкаў. I не так адзіноцтва мучыць старых, як тое, што зямля застанецца ў адзіноце</span>
Ответ:
Марья царевна, прекрасна своей красотой,умом,манерой речи. И Как никак она царевна.
Объяснение:
