Ноччу бушавала мяцеліца, насыпала шмат снегу. Раніцай мяцеліца сціхла. Снег накрыў белым пакрывалам зямлю, лёгкім пухам лёг на дрэвы і кусты.
Ён упрыгожыў белымі шапкамі галінки дрэў, пабяліў мост.
Рэчка яшчэ не замерзла. Яна ўецца цёмнай стужкай між заснежаных берагоў. У ваду, як у люстэрка, урачыста ўглядаюцца прыбраныя ў белыя футры дрэвы.
Снег, як чараўнік, змяніў, упрыгожыў прыроду.
Сказы з аднародными членами: 1, 3, 4, 8
Убок, увысь, униз, зранку, па-новаму, циха, зрэдку
<span>1)Лёгкі туман праплывае над горадам , як лёгкі дым.
</span><span>2)Размова наша плыве, нібы салоўка спявае.
</span><span>3)Блакіт нябёс празрысты, ЯК КРЫШТАЛЬ.
</span>4<span>)Валя стаяла, як стоўб,не магла і слова вымавіць.
</span><span>5)Вясною падалі пялесткі, нібы рознакаляровыя зоркі.</span>
Сёлета амаль кожны дзень ішлі дажджы. Тата не ведаў як пачынаць работу. Трэба ж было новы дом будаваць, а тут гэта бяда."Нічога,-у адзін з такіх дзен пачаў ен,- калі-небудзь да закончыцца".Але радасці мне гэта б не прынесла. Ну закончыцца, што з таго? Вады на двары будзе-не пройдзешь.Трэба дажыдацца пакуль добра сонейка прыгрэе.Ажно сумна ад такога лета.Ні сонейка, ні на двары пабегаць-адна забота:выйшаў,паглядзеў, ідзе той дождж ці не, і зноў да хаты.