Первое слово Бұл жасқа келгенше жақсы өткіздік пе, жаман өткіздік пе, әйтеуір бірталай өмірімізді өткіздік: алыстық, жұлыстық, айтыстық, тартыстық - әурешілікті көре-көре келдік. Енді жер ортасы жасқа келдік: қажыдық, жалықтық; қылып жүрген ісіміздің баянсызын, байлаусызын көрдік, бәрі қоршылық екенін білдік. Ал, енді қалған өмірімізді қайтіп, не қылып өткіземіз? Соны таба алмай өзім де қайранмын. Ел бағу? Жоқ, елге бағым жоқ. Бағусыз дертке ұшырайын деген кісі бақпаса, не албыртқан, көңілі басылмаған жастар бағамын демесе, бізді құдай сақтасын! Мал бағу? Жоқ, баға алмаймын. Балалар өздеріне керегінше өздері бағар. Енді қартайғанда қызығын өзің түгел көре алмайтұғын, ұры, залым, тілемсектердің азығын бағып беремін деп, қалған аз ғана өмірімді қор қылар жайым жоқ. Ғылым бағу? Жоқ,ғылым бағарға да ғылым сөзін сөйлесер адам жоқ. Білгеніңді кімге үйретерсің, білмегеніңді кімнен сұрарсың? Елсіз - күнсізде кездемені жайып салып, қолына кезін алып отырғанның не пайдасы бар? Мұңдасып шер тарқатысар кісі болмаған соң, ғылым өзі - бір тез қартайтатұғын күйік. Софылық қылып, дін бағу? Жоқ, ол да болмайды, оған да тыныштық керек. Не көңілде, не көрген күніңде бір тыныштық жоқ, осы елге, осы жерде не қылған софылық? Балаларды бағу? Жоқ, баға алмаймын. Бағар едім, қалайша бағудың мәнісін де білмеймін, не болсын деп бағам, қай елге қосайын, қай харекетке қосайын? Балаларымның өзіне ілгері өмірінің, білімінің пайдасын тыныштықпенен көрерлік орын тапқаным жоқ, қайда бар, не қыл дерімді біле алмай отырмын, не бол деп бағам? Оны да ермек қыла алмадым. Ақыры ойладым: осы ойыма келген нәрселерді қағазға жаза берейін, ақ қағаз бен қара сияны ермек қылайын, кімде-кім ішінен керекті сөз тапса, жазып алсын, я оқысын, керегі жоқ десе, өз сөзім өзімдікі дедім де, ақыры осыған байладым, енді мұнан басқа ешбір жұмысым жоқ!
Ребята! Кездейсоқ дыбыстық хабарламаны міндетті түрде жазып алу керек, оны таңғажайып көруге болады. Қазақ тіліне аударуға көмектесіңіз. «Менің қымбаттым», - деп әңгімелейді. «Мен бүгін сені қалай бастасақ, мен де сені бастаймын, сондықтан сен дауысты хабар жіберуге шешім қабылдадым. Ребята! Нужно записать любимому звуковое сообщение, чтобы порадовать его утром. Помогите перевести на казахский язык. "Дорогой мой, с добрым утром! Говорят, как день начнёшь - так его и проведёшь. Я хочу чтобы этот день ты начал с улыбки, поэтому решила отправить тебе голосовое сообщение.
9 мамыр, біз білмейміз, өйткені, Мен үшін, Жеңіс күні - бұл өте маңызды және салтанатты күн. Бұл шын мәнінде сіздің көздеріне жасаған мереке. Бұл кеткен сарбаздар үшін ауырсыну. Және зұлымдықты жеңу үшін қуаныш пен мақтаныш көзіне жасарады. Біздің заманымызда барлық балалар тарихты мұқият зерттемейді. Көпшілік соғыс уақытында болған қасіреттер мен қорқынышты оқиғалар туралы тіпті білмейді. Солдаттар біздің еліміздің болашағын қорғап шықты. Олардың арқасында біз қазір өмір сүріп, оқып, жұмыс істеп, тәрбиелеп, тәрбиелей аламыз. Өлген сарбаздар біздің ортақ Отанымызға бақыт пен гүлдену сыйлады. Және бұл өмірде бекер болмаса, біз соған сәйкес келуіміз керек. Біздің Отанымызды насихаттау қажет.
Перевод: 9 Мая мы не учимся,потомучто что,Для меня День Победы очень важный и торжественный день. Это действительно праздник со слезами на глазах. Это слезы боли за ушедших воинов. И слезы радости и гордости за одержанную победу над злом. Плохо, что в наше время не все дети прилежно учат историю. Многие даже не знают о ужасах и страшных событиях, происходивших в военное время. Солдаты защищали будущее нашей страны. Благодаря им мы сейчас можем жить, учиться, работать, растить и воспитывать детей. Погибшие воины подарили счастье и процветание нашей общей Родине. И, чтобы отданные жизни не были напрасны, мы должны соответствовать. Необходимо беречь свою Родину.