Нi ў кога, мабыць, няма такой бабулi, як мая бабуля Галя. Яна вельмi добрая, ласкавая i працавiтая. Для мяне яна самая прыгожая. Вочы ў бабулi Галi блакiтныя, як неба ў добрае надвор'е. Нос маленькi, губы тонкiя, бабуля iх нiколi не фарбуе. А валасы русыя i незвычайна доўгiя.
Калi б я нi прыехала да сваей любiмай бабулi, яна заўсёды занятая нейкай працай. То каля печы ў хаце завiхаецца, то ў гародзе сее, поле акопвае, то ў лес у ягады цi грыбы спяшаецца.
А як бабуля ўмее пачаставаць! I не купленым у краме, а сваiмi рукамi выгадаваным i прыгатаваным. Чаго толькi няма ў яе! Морква, мак, гарох, памiдоры, гуркi, гарбузiкi, арэхi, ягад розных, грыбоў!..
Нiхто не збiрае такога багатага ўраджаю, як мая бабулька. Яна што нi пасее, тое i ўродзiць. Ды яшчэ як! Гарбузы — не падняць, памiдоры — па кулаку, морква — з зямлi не выбраць. А калi ў лес пойдзе ў ягады цi ў грыбы — нiхто болып за яе не прынясе.
Вось такая ў мяне бабуля Галя.
<span>Радзіма пачынаецца з маці, з нараджэння новага жыцця, з радаводных каранёў і культуры. З выхавання і разумення слова каханне.
Радзіма - гэта тое месца, дзе ты адчуваеш сябе абароненым і свабодным. Гэта краіна, у якой ты хочаш жыць вечна, а не бегчы без аглядкі з марай больш ніколі туды не вяртацца.</span>
Сапраўды, якія прыгожыя беларускія словы! Якой пяшчотай і цеплынёй ад іх вее. Яны запаўняюць усё навокал нечым незразумелым, але такім жаданым і непаўторным. Я лічу нашу мову прыгожай, самай пяшчотнай, вольнай, пявучай, вобразнай, шчырай. Шмат у ёй розных ветлівых зваротаў, такіх, як «Калі ласка» , «Дзякуй» , «Добрай ночы» , «Будзьце ласкавы» , шмат фразеалагізмаў, эпітэтаў, тралных пяраўнанняў і ўсяго таго, што называецца двума простымі словамі — беларуская мова.
Я — беларуска, люблю нашу мову, здаецца, ёй валодаю з самага маленства. У школе мае веды па мове грунтоўна ўдасканальваюцца дзякуючы настаўніцы беларускай мовы і літаратуры. Каб вы ведалі, як цікава і займальна ў яе на ўроках! Заняткі яна звычайна пачынае з чытання выказванняў беларускіх пісьменнікаў і паэтаў пра мову. Пры гэтым настаўніца заўсёды кажа: «Калі ласка, паслухайце мяне... »
На роднай мове напісана шмат вершаў, песень, казак, паданняў. Але хочацца, каб часцей гучала наша «калі ласка» , бо мову родную, як і думку, нішто не можа стрымаць і абмежаваць
горздравотдел<span> — городской отдел здравоохранения </span>