Казiр ыстык жаз
салкын кантар
суык кар
жылы кун
сикырлы кыз
Ғылым таппай мақтанба
Сегізаяқ
Құлақтан кіріп, бойды алар
Қыс
Өлсе өлер табиғат, адам өлмес
Күз
Көзімнің қарасы
Желсіз түнде, жарық ай
Әсемпаз болма әрнеге
Т. Б
Менің атамның есігінің алдында үлкен бау- бақша бар. Бауда түрлі жемістер өседі. Бақшаға атам түрлі көкөністер егеді. Ешқашан жеміс-жидек пен көкөністерді базардан сатып алмаймыз. Бәрі атамның бау-бақшасында болғандықтан.
Дүниедегі ең ұлы сезімдердің бірі – достық. Әр адам дүниеге келгеннен кейін, ес білгеннен-ақ жан дүниесіндегі сырын, мұң-шерін тарқатып, қуанышы мен қайғысын бөлісетін дос іздейді. Қандай да бір қиындыққа тап болсаң, оны досыңмен бөлісіп, досыңның ақылын тыңдап, шешім таба аласың. Менің ойымша, басқаға жақсы да адал дос болу үшін, ең алдымен, түсінік, адамды тыңдай білу, ақыл бере білу қабілеті жоғары болуы тиіс. Достық адамдардың ең алдымен бір-біріне сенуінен басталады. Ол артқан сайын, достық та қатая түседі. Ал бір-біріне сенімі жоқ, дегенмен өздерін дос санайтындар да бар, ол жалған достық – бірде бар, бірде жоқ. «Достық» туралы нақты ой айтқан философ А.Шопенгауэр өзінің «Өмірлік данышпандықтың афоризмдері» деген еңбегінде: «Нағыз шынайы достық адамдардың бір-бірімен терең, таза және адал қарым-қатынасын қажет етеді. Бұл дегеніміз – досыңыздың қайғысы мен қуанышына ортақтаса білу деген сөз. Осының бәрі адамның табиғи өзімшілдік, өркөкіректік қасиеттерін жояды» деген. Күнделікті өмірде көңіліңе шапағат сәулесін шашып, сенің төрт құбылаңды тең ететін айналаңдағы достарыңның басы бұзылмағаны қандай жақсы.