Қазақ халқының ең жақсы дәстүрі үлкенді сыйлау. Бұл атадан балаға мұра болып келе жатырған дәстүр. Үлкенді сыйлау отбасында ата-ананы, ата-әжені, аға-әпкені сыйлаудан басталады. Онан әрі көрші-көлем, ағайын-туыстармен жалғасын табады. Отбасында дұрыс тәрбие алмаған жан үлкенді сыйлауды білмейді. Ол бала бақшада тәрбиешілерін, мектепте ұстаздарын сыйламай дөрекілік көрсетеді. Бұл жаман әдет. Үлкенді сыйлау адамгершіліктің, әдептіліктің, мәдениеттіліктің белгісі..
Эссе халкым менын 5сыныпта жаздым
Мен демалыс кезінде әрдайым ата-əжемнің үйіне барамын.Мен ауылға келген де əжем құрт істейді,ал біз осы кез де атам екеуміз жылқының үстіне мініп жайлауға кетеміз ал келген кез де əжем бізді күтіп шай құйып қояды.Осылай менің демалысым өтеді.
1 кыркуекте мен мектепке бардым. кыркуек айында ауа-райы жылы болды. мен билим кунге мугалимге гул силадым. мен 8 ши класста окитын окушымын. биз бугин сыныпты жинадык. менин досым билимди адам. 1 кыркуекте алгашкы конырау сокты. билекти бирди жыгады билимди мынды жыгады
Қыстың желтоқсан жұлдызы. Қар көптен жауып, нағыз қыс болды. Күн әбден қысқарған. Күннің көзі көрінсе де жылынбайды. Өзенді, көлді мұз қаптап, жұрт үстімен жүре бастады. Қалың қардан шөптің басы көрінбейді. Қыс күні аяз күшті болып, үскірік борандар да аз емес. Орман қарайған, ішінде қүстарды көре алмайсың, қоян күндіз жасырынып, түнде ғана жүгіріп жас ағаштарды кеміріп жүр. Иелері жылы қораға шөп салып бағып-қақса да, қысты күні үй хайуандарына да бапсыз. Адамның өзі де суықтан қорғанып үй салып, жылы киім киіп, үйлеріне от жағып, дәйім жұмыстарынан қала алмайды. Қыстыгүні жылқышыларға бек қиын: қандай суық борандарда күні-түні далада жүргені, қасқырдан бір қорқып, бораннан екі қорқып, бейшараларда тіпті рақат жоқ. Жалтаң аяз көбінің беттерін қарыған. Шилі бет байғұстар желге де қарсы қарай алмайды. Сабаққа мезгілімен жүретін баланың да ертеңгі аяз есінен көпке дейін шығатын емес.
