Аднойчы я ішоў са школы і ўбачыў маленькага шчанятка. Ён выглядаў бездапаможным і замерзлым, быў вельмі галодным і брудны. Мне яго стала шкада. Я падабраў гэтага малога і панёс дадому. Калі я прыйшоў дадому першым жа справай адразу спытаў у бацькоў, ці можна мне ўзяць яго ў нашу сям'ю. Яны з забеспячэннем пагадзіліся, але што б за ім добра даглядаў. І я хутка пабег яго карміць, памыў яго, і назваў Тузікам. Тузіку спадабалася як я яго назваў. Тузік радасна цяўкнуў адказ на яго мянушку і заматляў хвастом. Калі Тузік падрос мне можна было яго выгульваць я кожны дзень выводзіў яго гуляць. Мы з Тузікаў сталі самымі вернымі і лепшымі сябрамі.
У бабули каля хаты пасуцца маленькия авечки .
Хаты-хата,хатыня.
Маленькия - маленьки,малыш.
Пасуцца-пасут.
Для таго, каб адчуць чаргаванне зычных трэба праскланяць гэтае слова
н.скл. пошта
р. скл. пошты
д.скл.пошце
в.скл. пошту
т.скл. поштай
м. скл. аб пошце
Ответ:ад прыстаўка, даць корань
Объяснение:
<span>Беларускую мову называюсь милагучнай,прыгожай,таму што яна напеуная,узнёслая.Наша мова адшлифаваная многими пакаленнями нашых продкау апрацаваная майстрами слова.Яна бездакорная у выражэнни думак и пачуццяу и глыбоких перажыванняу.Наша мова непауторная,другой такой няма. *
</span>