У станауленні беларускай ваеннай прозы Максім Гарэцкі адыграў вялікую ролю. У сваіх творах пісьменнік не толькі паказаў праз лёсы людзей антынародную сутнасць вайны, але і заклаў падмурак ліра-філасофскай і дакументальна-мастацкай прозы, узбагаціў яе глыбінёй псіхалагічнага аналізу нацыянальных характараў, ацэньваючы іх з вышыні агульначалавечых духоўных каштоўнасцей. У вельмі складаны для Беларусі час Максім Гарэцкі стаў мастацкім летапісцам лёсавызначальных для краіны гістарычных падзей. Дакументальная аповесць «На імперыялістычнай вайне», аповесць «Ціхая плынь» і іншыя творы пісьменніка без усякага красамоўства сведчаць, якое гэта пекла — вайна.
<span>Сцісласць апісанняў, уменне намаляваць характар чалавека некалькімі штрыхамі, але выразна і запамінальна, глыбокі псіхалагізм у паказе перажыванняў героя — характерны асаблівасці прозы Гарэцкага.</span>
3 і 4. У гэтых сказах выказнік выражаны дзеясловамі ў прошлым часе множным ліку.
Паветра свежае, чыстае, след свежы, новы.
Чалавек моцны, дужы, веды моцныя, грунтоўныя.
Задача лёгкая, простая, партфель лёгкі, няцяжкі.
Сабака злы, сярдзіты, зіма злая, халодная.
Дзяўчынка ідзе, крочыць, восень ідзе, наступае.
Это белорусский язык. сочинительные союзы
