Функциональном стиле речи----исторически сложившаяся система речевых средств.исползуемыхв той или иной сфере человеческого обшения ;разновидность литературного языка .выполняющая опредилённую функцию в общении ФУНКЦИОНАЛНЫЕ СТИЛИ.во избежание путаницы с другими значениями слово ,,стил" иногда называют языковыми жанрами...
Да, были, он испытывал эти чувства потому что до Валека и Маруси с ним никого не было, а отец не обращал на него ни малейшего внимания
да, повлияла, после того как Тыбурций рассказал все про то что Вася не просто так бродяжничал, отец стал тепло к нему относить и понимать.
Маруся умерла, А Валек и Тыбурцый после чего исчезли
она хоть навремя ее оживила, сделала ее веселой, ведь это была единственная ее игрушка за всю ее маленькую жизнь
1. Марк Твен – это псевдоним писателя. Назовите его настоящее имя. (Самюэль Ленгхорн Клеменс)
2. В каком году была издана книга Приключения Тома Соейра? (1876)
3. Как называется город, в котором жил Т. Сойер? (Санкт-Петербург)
4. Кому и за что продал Том вторую очередь на побелку забора? (Билли Фишеру, за нового бумажного змея)
5. Как звали подругу Тома? (Ребекка (Бекки) Тэчер)
6. Вспомните название корабля, на котором Том хотел плавать пиратом. (Демон Бури)
Бывае, у галаву прыйдзе думка: навошта людзі спаваюць, танцуюць, складаюць вершы? Навошта патрэбна мастацтва? Ад яго няма ніякай практычнай карысці. Будаўнік пабудаваў дом, тут усё зразумела, у ім будуць жыць людзі. Але вось паэт склаў вершы, яны знаходзяцца на паперы, а людзі ідуць сваёй дарогай, не зважаючы іх, быццам гэтых вершаз няма і не было.
Адказ заключаецца ў тым, што людзі разумеюць адны і тыя ж рэчы па-рознаму. Напрыклад, ідзе снег, таму мама апранае сваіх дзяцей цяплей, мецеаролаг мерае глыбіню снежнага покрыва, дзеці бяруць санкі, лыжы і бягуць на вуліцу. А паэт становіцца больш уважлівым і з гэтага снегу, паветра, з жыцця іншых людзей, з самаго сябе здабывае некалькі радкоў. Мастак спаборнічае са снегам. Ён бярэфарбы, паперу і малюе белыя прасторы, залатыя сонечныя праменні на палях. І калі-нікалі здараецца, што мастак перамагае снег. Ён прыбаўляе да прыгажосці прыроды сваё сэрца, і людзі спыняюцца перад карцінамі, зачараваныя. Ад гэтых намаляваных фрагментаў ім чамусць становіцца лепш жыць.
Пэўна, людзі не могуць без гэтага існаваць. Галодныя і сытыя, бедныя і багатыя, несправядліва пакрыўджаныя і акружаныя каханнем - усе яны ўвесь час цягнуцца да мастацтва. Рэальнае, штодзённае жыццё пераходзіць на паперу, на кінаэкран, на нотны ліст праз рукі і душу аўтара і атрымліваецца прыгажосць.
Я лічу так: мастацтва не корміць і не поіць чалавека, але нейкім незразумелым чынам робіць яго шчаслівым.
<span>Тарас Бульба и Остап
сражались вместе.В это время Т.Б. подбадривал сына. Но потом тараса
оглушили. Очнувшись, он узнал о пленении. Его охватило горе, боль. Он не
хотел в это верить. ему было горько.
</span>