Өз үйің- өлең төсегің.
Атаңа не қылсаң алдыңа сол келер.
Қызым саған айтам,кешенін сен тыңда.
《Сіз》,《біз》-деген жылы сөз,
Ағайынға жарасар.
Құдайдың өзі асыраған тоқтысын қасқыр жемес.
Менiн омip баяным
Сенiн омiр баянын
Сiздiн омip баяныныз
Онын омiр баяны
Шортан (лат. Esox lucіus) — албырттар отрядының өзі аттас тұқымдасына жататын балық; ірі жыртқыш, шортан тәрізділер отрядының бір тұқымы. Қазақстанның барлық табиғи су айдындарында кездеседі. Дене пішіні жебе тәрізді, ұсақ қабыршақтар жапқан, ұзындығы 1,1 м-ге, салмағы 16 кг-ға жетеді, арқа қанаты аналь (құйрықасты) қанатының деңгейінде, басы жалпақ, ұзын жақтарының астыңғысы үстіңгісінен ілгері ұмсынған. Аузы үлкен, онда көптеген тістері бар, тістерінің өткір қырлары артқа қарай иілген, сондықтан оның аузына түскен жемтігі аузынан кері шыға алмайды. Түсі өзі тіршілік ететін ортасына байланысты құбылып отырады, бүйірінде көлденең жолақты ірі қоңыр түсті дақтары болады.[1]
Шортандар 3 – 5 жасында жыныстық жағынан жетіледі. Сәуір – мамыр айларында тайыз өзендерге, су температурасы 4 – 12°С болғанда уылдырығын (балықтың мөлшеріне қарай 17,5 – 270 мыңдай, диаметрі 3 мм-дей) шашады. Ауа райына қарай, жалпы көбею мерзімі 2,5 айға созылуы мүмкін. Шортан – жыртқыш балық, қорегін шөп арасында жасырынып тұрып, атылып барып ұстайды. Шабақтары майда омыртқасыздармен қоректенеді, ұзындығы 5 см-ге жеткенде жыртқыштыққа көшеді. Бұлар кәсіптік маңызы бар балықтар, дәмді еті үшін көп ауланады.
Оқу-инемен құдық қазғандай
білімдіге нұр жауар
Нина Карнаукова решила не идти в школу, потому что не была готова к алгебре.
Для того, чтобы знакомые не увидели ее, Нина спряталась в кусты.
Девочка спрятала свой завтрак и учебник в кустах, а сама побежала гоняясь за бабочками. Вдруг она увидела маленького ребенка. В руках у ребенка были букварь и тетрадь. Нина смекнула что это может быть и решила напугать ребенка.
- Бедняжка! Прогуливаешь уроки? - сказала она резким тоном. - Ты с таких малых лет уже врешь родителям, школе?
- Нет, - ответил мальчик. - Я иду в школу. Но здесь большая собака. Она гавкнула на меня, я испугался, затем заблудился, - сказал он. Мальчик был такой смешной и милый. Нина взяла его за руку и вывела из кустов. А завтрак и учебники Нины так и остались лежать под деревьями.
Ну ведь поднять их перед маленьким мальчиком стыдно же.
Вдруг из-за кустов выбежала большая собака и не тронув книги Нины, начала есть ее завтрак.
Нине не было жалко ее завтрака. Но ее одолели грусть и тоска. Ей было очень стыдно за себя.