Гэта рамонкi(ромашки). Белыя кашульки-лебесткi, сэрцайки залатыя-сярэдзiна рамонкi
У вершы "Беларуская песня" аўтар паказвае нам сваю любоў да свайго роднага краю.
У вершы, мы бачым, як аўтар апісвае прыроду роднага краю:
"Нават мёртвым я згадаю высокія зоркі,
Над ракою барвовай і цёмнай палёт скураная,
Белы ветразь на сініх азёрах, шырокіх і гордых,
І боры-акіяны, і неба - цвіценне льнов. ».
Аўтар параўноўвае свой родны край з квітнеючай грушай: "Ты - наш край. Ты - квітнеючая груша над дзедаўскім домам," і хоча нам даць зразумець, што на самой справе, наш край - гэта квітнеючы край. Ён расквітае і паказвае сваю вытанчаную прыгажосць, але толькі толькі ад чалавека залежыць, ці пабачыць гэты чалавек, такую прыгажосць! Калі б чалавек пачаў прыглядацца ў свой край, то ён бы пачаў заўважаць усю яго прыгажосць і вытанчанасць.
Уладзімір Караткевіч прымушае нас задумацца аб тым, каб мы па-іншаму пачалі ставіцца да свайго роднага краю, пачалі яго любіць і пачалі яго абараняць да апошняга ўздыху.
1)"Справа ишла больш чым пра хлеб.Справа ишла пра свабоду."
2)"-на той бераг,кали ласка..."
3)"-Паром неминуча знясе. Пачакайце да раницы."
4)"-Мы ни магли патануць,-упэунена сказала яна.Мы несли жыццё"
5)"-Вы личыце,што наш граф так лёгка выпускак людзей з пятли?"
Хлопчык [што робиць?] наведвае
Наведвае [што?] мастацкую школу
Школу [якую?] мастацкую
_______, ========, ~~~~~~~~~, - - - - - -
