Віцебск - адзін з абласных цэнтраў Беларусі. Гэта даволі вялікі горад. Тут жыве больш як чатырыста тысяч чалавек. Назва горада паходзіць ад назвы ракі Віцьба, на якой ён быў пабудаваны. Віцебску больш за тысячу гадоў. Яго гісторыю можна прасачыць у шматлікіх помніках архітэктуры, якія захаваліся са старажытных часоў. Найбольш вядомымі архітэктурнымі славутасцямі Віцебска з'яўляюцца гарадская ратуша, Губернатарскі палац, Дабравешчанская царква, Казанская царква і многія іншыя. У Віцебску велізарная колькасць рэлігійных збудаванняў: як праваслаўных і каталіцкіх, так і іншых канфесій. Напэўна, ні ў адным іншым горадзе нашай краіны няма столькі цэркваў і храмаў. Віцебск - буйны прамысловы цэнтр. Тут размешчаны такія беларускія вытворцы, як "Віцязь", "Белвест", "Чырвоны Кастрычнік", "Віцьба", шырока вядомыя як на тэрыторыі Беларусі, так і за мяжой. Вiцебск таксама з'яўляецца культурным цэнтрам. Тут знаходзяцца тэатр імя Якуба Коласа, Беларускі тэатр лялек "Лялька", філармонія. У горадзе рэгулярна праходзіць фестываль "Славянскі базар" - мерапрыемства міжнароднага ўзроўню. Дзякуючы гэтаму фестывалю пра Віцебск ведаюць далёка за межамі нашай краіны. Мяне гэта радуе, таму што Віцебск - цудоўны горад, пра які варта ведаць.
Кожнае імгненне вакол нас адбываецца нешта дзіўнае і незвычайнае, але чым старэй мы становімся, тым складаней ўразіць нас і расчуліць. Калі ты яшчэ зусім дзіця, табе здаецца, што свет вакол поўны цудаў і самая простая дробязь, на прыкладзе прыгожага жука або рознакаляровай вясёлкі, здольная выклікаць у нас цэлую буру захопленых эмоцый. Паступова, з часам гэта праходзіць, мы змяняемся і цуды кудысьці знікаюць. Ці не? Можа быць дастаткова проста азірнуцца вакол, каб зразумець, што дзіўныя рэчы падпільноўваюць на кожным кроку. Радуйся жыццю, наслаждайся кожнай хвілінай яе - бо задавальнення канчаюцца раней, чым жыццё.
простыя цуды
Свет вялікі і бязмежны, поўны цудаў і загадак. Кожны дзень вынаходзіцца нешта новае, здольнае палегчыць жыццё сучаснага чалавека: кампутары, тэлефоны, бытавая тэхніка. Навука не стаіць на месцы і калі б можна было паказаць самы звычайны мабільны тэлефон з сэнсарным экранам людзям з ХIX стагоддзя, гэта быў бы вялізны фурор і замяшанне, а мы зусім да гэтага прывыклі і не ўспрымаем як нешта дзіўнае.
А калі трэба дабрацца за акіян, бо можна проста купіць білет на самалёт і праз некалькі гадзін Вы ўжо там. Вы ляціце скрозь аблокі, зямля знаходзіцца ў тысячах метраў пад Вамі, а вы проста глядзіце ў акенца, чытаеце кнігу або зусім спіце, не заўважаючы нічога.
Варта проста выйсці на вуліцу і паглядзець пад ногі, напрыклад, той жа мурашнік - цэлы маленькі свет, які жыве па сваіх правілах і мае сваю іерархію, пры гэтым цалкам не падпарадкоўваючыся чалавечым законам. Кожны заняты сваёй справай і мае сваю місію. Істота памерам з пазногаць ведае аб сваім маленькім прызначэнні і строга варта яму. Ці гэта не дзіўна? Людзі, як крыніцы чарадзейства Больш уважліва прыгледзьцеся да сваіх знаёмых і блізкім. Вашы бабуля і дзядуля сустрэліся і пазнаёміліся вельмі даўно, пражылі доўгае жыццё і да гэтага часу разам і любяць адзін аднаго - гэта іх асабістая маленькі цуд. Калі б шмат гадоў таму яны не сустрэліся, сярод тысячы іншых людзей, то, магчыма, Вас бы і на свеце не было, але яны сустрэліся і пранеслі сваю любоў скрозь доўгую і не заўсёды лёгкую і бесклапотнае жыццё, вынікам якой атрымаліся Вы.
Любіць - значыць бачыць цуд, нябачнае для іншых. Усё вельмі проста - цуды прыходзяць толькі да тых, хто верыць у іх і здольны разглядзець у уяўных штодзённымі падзеях.
У адной гадзіне шэсдесят хвілін тры тысячы шэсцьсот секунд. У дванаццаці гадзін - сорак тры тысячы дзвесце секунд, а ў сутках- восемдзесят шэсць чатырыста секунд. У астранамічным годзе трыццаць адін мільён пяцьсот пядзесят восем тысяч сто пяцьдзесят секунд (дзвесце дваццаць пяць тысяч дзевяцьсот шэсдесят дзевяць хвілін, восем тысяч семсот шэсдесят шэсць гадзін), адзін мільён секунд роўны адзінаццаці суткам трынаццаці гадзінам сорак пяць хвілін сто секунд.
