1. <span>Аб сімвалах Беларусі - зубры и бусле</span><span> - спяваюць песні.
2. </span><span>Мой брат служыць на флоце.
</span><span>3. У лесе мы збіраем ягады і грыбы.
4. </span>Па невялікім масточку <span>яны прайшлі праз ручай.
5. </span><span>У рукзаку хлопчыка было ўсё неабходнае для паходу.
6. </span><span>Аб поспеху нашых спартсменаў напісалі ў газеце.</span>
Пачаць сваю работу хочацца з радкоў твора Змітрака Бядулі «Зямля», у якіх пісьменнік гаворыць: «Зямля! Маці наша!.. Усе мы дзеці твае: і расліна, і жывёла, і чалавек».
<span> Сапраўды, Зямля — наш агульны зялёны дом. I трэба, каб усім у гэтым доме было ўтульна. Каб падтрымліваць парадак у нашым доме, мы прыкладаем намаганні: мыем посуд, прыбіраем у пакоі, выносім смецце. Зямля таксама патрабуе нашага клопату. Але, на жаль, усё часцей людзі адносяцца да прыроды па-спажывецку. Яны карыстаюцца яе багаццем, пры гэтым, як у творы А.Жука «Стары бабёр», не пакідаюць пасля сябе «ні прысадаў, ні травы, ні самое ракі». Людзі не разумеюць, што пазбаўляюць жылля звяроў. Або ў творы І.Пташнікава «Алені». Герой твора Язэп без шкадавання забівае аленя. </span>
<span> Калі мы жывём у агульным доме, то трэба падтрымліваць добрасуседскія адносіны з усімі іншымі жыхарамі. </span>
<span> Чалавек павінен быць гаспадаром і клапаціцца пра «братоў нашых меншых». </span>
<span> Тое ж самае і з раслінамі. У вершы П. Панчанкі «Сармацкае кадзіла» паэта хвалюе тое, што Мы «ад зялёнай адракаемся радні». </span>
<span> Знікаюць расліны, а тыя, што засталіся, амаль усе ў Чырвонай кнізе. </span>
<span> Паветра, вада, зямля — усё забруджваецца. А гэта ўжо пагроза чалавеку. </span>
<span> Мы павінны абараніць прыроду ад бяздушша і спажывецкіх адносін. Неабходна адказна ставіцца да ўсяго навакольнага, зрабіць кожны куточак зямлі прыгажэйшым. I тады не толькі мы, але і будучыя пакаленні змогуць пачуць бусліны клёкат і спеў жаўрука, пабываць на квітнеючым лузе і пясчаным беразе, пачуць шум бору і шапаценне калосся на ніве. </span>
Тады зямля будзе сапраўдным зялёным домам.
Пiлiп - злы, хiтры, ленiвы.
Большасць вядомых прыме прыйшлі да нас з часоў глыбокай старажытнасці ад продкаў-славян. Тады людзі бачылі свет у працэсе пастаяннага супрацьстаяння дабра са злом, які праходзіць з пераменным поспехам кожнай з бакоў. Перамога аднаго з іх вабіла за сабой разнастайныя змены ў жыцці народаў і умовах надвор'я. Добрыя і дрэнныя забабоны, такім чынам, складваліся на аснове высноваў з заканамернасцяў, заўважаных у розны час людзьмі.
Добрыя прыкметы - вынік ўздзеяння на рэальнасць светлых сіл, якія аказвалі чалавеку дапамогу, абаранялі ад злых духаў, ацалялі ад наведзены псуты. Такія забабоны часта ўжываліся ў побыце, напрыклад, вялікая колькасць радзімак абяцала немінучае шчасце, як і падабенства дзіцяці з бацькам супрацьлеглага полу. Сустрэча на шляху жанчыны, апорнай напоўненыя да краёў вёдры, была прыкметай хуткага шанцавання.
Вера нашых продкаў у цёмныя сілы стала прычынай з'яўлення дрэнных забабонаў. Лесавікоў, вадзяных, чарцей, і іншую паскуддзе часцей за ўсё абвінавачвалі ў нанесеным чалавеку шкоду, і нават у прычыненай смерці. Перабягала дарогу чорны кот і па гэты дзень з'яўляецца падставай для змены маршруту многімі забабоннымі людзьмі. Аднак прынята думаць, што нельга баяцца дрэнных знакаў, а добрымі прыметамі не варта грэбаваць, так як вера ў лепшае дадае шанцы на поспех.
Прыклады распаўсюджаных прыме
- Чухаецца правае брыво - сустрэнеш сябра, левая - ілжывага чалавека;
- Зачасаліся шыя - да застоллю, і, магчыма, да бойкі;
- Гараць шчокі, патыліцу свярбіць - да галашэньне, смутку;
- Зачасаліся пераноссе - сустрэча з мерцвяком;
- Сверб у назе - вестка радаснай падзеі;
- Чухаецца правае вока - убачыш наканаванага, левы - да сьлёз;
- Звон у правым вуху - прадвеснік добрых вестак, у левым - дурных, а калі абодва засвярбелі - чакайце нязначныя весці;
- Гудуць ступні - рыхтуйце торбу для падарожжаў у далёкі шлях;
<span>- Выпадкова прыкусілі мова - хто-то пра вас ліхасловіць.</span>