Мая Радзіма — Беларусь
Я вельмі
люблю сваю краіну, таму што яна вельмі прыгожая.<span> Нездарма я</span>е называюць
Белая Русь.
У маёй краіне заўсёды блакітнае
неба, чыстыя азёры, мяккая трава<span>,
мілыя людзі з добрым настроем. Беларусь вельмі прыгожая ўлетку — зялёная і
свежая як ніколі! Яна невялікая, але для мяне гэта самая лепшая краіна ў свеце!</span>
Мама, я люблю цябе больш за ўсіх, няма чалавека, які мяне так любіць як ты
Что? Я не понимаю ты можешь написать мне на русском чтобы я поняла
Багацце, мілагучнасць і веліч беларускай мовы - прадмет захаплення многіх айчынных класікаў. Тым больш дзіўна, што нашы сучаснікі недаацэньваюць яго ролю, замусоривая сваю прамову англицизмами, жарганізмаў, прастамоўныя выразы, навамодным інтэрнэт-слэнгам і зняважлівых словамі. Калі б кожны задумаўся, якую каштоўнасць уяўляе сабой беларускую мову й якімі велізарнымі магчымасцямі для выражэння думак ён валодае, то імкнуўся б спазнаць яго яшчэ глыбей і пагардзіў б іншымі сродкамі. У чым жа сакрэт рускай мовы і чаму я яго так люблю? Паспрабую растлумачыць з дапамогай важкіх аргументаў і навочных прыкладаў.
<span>Багацце беларускай мовы - не ў колькасці лексічных адзінак, зафіксаваных ў слоўніку, а ў яго гнуткасці, якая не мае межаў. Так, напрыклад, лічыцца, што больш за ўсё слоў змяшчаецца ў англійскай мове - каля мільёна на сённяшні дзень. У «Слоўніку сучаснай беларускай літаратурнай мовы» - толькі 131000. Але пры гэтым не ўлічваецца унікальная асаблівасць нашай мове: калі прыняць да ўвагі ўсе магчымыя словаформы, то колькасць лексічных адзінак у рускай мове перавысіць 1,5 мільёна.
Трэба шанаваць родную мову!</span>
хтёсьти — слово из 2 слогов: хтёсь-ти. Ударение падает на букву ё.
Транскрипция слова: [хт’ос’т’и]
х — [х] — согласный, непарный глухой, парный твёрдый
т — [т’] — согласный, парный глухой, парный мягкий
ё — [о] — гласный, ударный
с — [с’] — согласный, парный глухой, парный мягкий
ь — не обозначает звука
т — [т’] — согласный, парный глухой, парный мягкий
и — [и] — гласный, безударный
В слове 7 букв и 6 звуков.