На прысады, на кусты, дожджык сыплецца густы. Дзядуля Юзiк коз гадуе, аберагае iх, шкадуе. Пацягнуу́ся сыты коцiк, вымыу́ лапкi, хвост, жывоцiк.
<span><span>Яйка , яйка
</span><span>Размаляваная вечка .
</span><span>Хто крышку адкрывае ,
</span><span>Той у казку трапляе .
</span><span>( адкрываецца вечка, там цацка - кураня )
</span>Жыло -было на свеце маленькае жоўтае пухнатае кураня . Яно было вельмі цікаўным да жыцця, яму ўсё было цікава. <span>Кураня марыло убачыць лес , рэчку , поле і многае іншае , пра што чула ад старэйшых .
</span>Але мама заўсёды казала яму: " Будзь асцярожны , выходзячы з двара. <span>У
лесе жыве хітрая ліса , якая вельмі любіць есць маленькіх куранят , а
высока за хмарамі жыве злы каршун , які можа схапіць цябе вострымі
кіпцюрамі і забраць » .
</span>Аднойчы кураня ўсё ж такі не ўтрымалася і адправілася шпацыраваць у лес далёка ад дома. Які велізарны і дзіўны свет яно адкрыла ! <span>Як усё было цікава !
</span>І вось , кураня убачыла вузкую сцежку і пайшоло па ёй. Раптам над ім з'явілася велізарная , чорны цень . Малое адразу здагадалася , што гэта і ёсць страшны каршун . Беднае кураня кінулася бегчы з усіх ног , але каршун хутка набліжаўся. <span>Здавалася , выратавання няма.
</span>Раптам кураня ўбачыла вялікую паляну , на якой раслі жоўтыя дзьмухаўцы . «Гэтыя кветкі такія ж жоўтыя і пухнатыя , як я. І мяне не будзе сярод іх бачна » , - падумала кураня і хуценька шмыгнула у зараснікі. Ах , як стукала яго маленькае сэрцайка ! Калі яно аддыхалася і зразумела , што небяспека мінула, то падумала: «Якія ж гэта цудоўныя кветкі ! <span>Яны падобныя на маленькія сонейкі і такія ж ласкавыя » .
</span>Тым часам злы каршун лётаў над палянай і думаў : « Куды ж падзелася гэтае кураня ? Бо яно не могло уцячы далёка . Вакол адны бесталковыя дзьмухаўцы . <span>Хутка яны ператворацца ў пух , і вецер панясе іх » .
</span>А залацістыя дзьмухаўцы ціха- ціха кiвалi галоўкамі і думалі: « Мы хутка станем пярынка і паляцім невядома куды . <span>Але ўсё ж мы не дарма пражылі на свеце - мы выратавалі жыццё гэтаму мілага маленькаму кураню » .</span></span>
Наверное дождь или Хмара. Это моё предположение.
Ответ:
Я вельмі люблю Беларусь і ганаруся тым, што жыву ў гэтай цудоўнай краіне. У ёй шмат выдатнага — прыемныя людзі, камфортны клімат, багатая гісторыя. Але я больш за ўсё ў сваёй краіне цаню прыроду. Увогуле, мне падабаецца гуляць, я часта адкрываю для себе нешта новае. Беларусь — краіна, багатая на лясы, рэкі і азёры. «Сінявокая» — так часта кажуць пра яе. У розных рэгіёнах Беларусі розныя рэкі і азёры. А вось што датычыцца лясоў — яны проста цудоўныя! У беларускіх лясах растуць розныя дрэвы — як дрэвы з ігліцай, так і з лісцем. Самая лепшая пара для таго, каб атрымліваць асалоду ад наведвання лесу — гэта, канешне, лета. Здорава паехаць у вёску, рана-рана, калі сонца толькі ўзбіраецца на неба, выйсці з хаты ды пайсці ў грыбы ці ў ягады. Ды і проста пагуляць па лесе, ловячы кожны птушыны спеў і прыродны гук — тое, чаго часам не хапае ў паўсядзённым жыцці вялікіх гарадоў.
ты просто тему не сказал(а) поэтому тема Беларусь, тут больше чем 5-6 предложений, выбери то что считаешь нужным, но я бы переписала все так как угробила на это сочинение целый вечер
Объяснение:
2, 3, 4
не чэрвень, ні жывём, ні быў, ні на хвіліну, не што іншае