У чыстым полі бег ручаёк. Цякла яго вада па каменьчыках, з парожка на порожак пералівалася. То на сонейку іскрылася, то ў цяньку серабрылася, калі хмаркі сонца засланялі. Над прахалодным раўчуком ў летнюю спёку любілі лятаць птушачкі. На вярбу, што раскінулася над раўчуком, часта прылятала зязюлька. Яна гадзінамі кукавала над вадою, абяцаючы камусьці доўгія гады жыцця. У траве цвыркалі конікі. Наўкол раіліся матылькі. Я любіў сядзець на беразе ручая і назіраць, як яго струменьчыкі і хвалькі бягуць, пераліваюцца, струменяцца. Я мог гадзінамі сядзець і ўяўляць, як вада з крынічанькі бяжыць да рэчанькі і затым адтуль адпраўляецца ў далёкае падарожжа ў акіян. У такія моманты я зайздросціў гэтаму ручайку і яго волі. Хацеў бы і я з такой жа лёгкасцю ўцячы ад усяго і ўсіх і пабачыць увесь свет.
Верзцi грушы на вярбе - казаць абы-што
Табаку важыць - драмаць
Траянскi конь - падман, ашуканства
Альма-матэр - ВНУ (вышэйшая навучальная ўстанова)
Кануць у Лету - мінуць
Сiняя панчоха - нежаноцкая жанчына
За дзедам шведам - вельмі даўно
Сiняя птушка - шчасце
Людзьмi звацца - сцвердзіцца як самастойная нацыя
<span>Сабака на сене - чалавек, які сам чымсьці не карыстаецца і другім не дае гэтым карыстацца</span>
<span>Дзейнік адной рыскай,адказвае на пытанні Хто? Або Што?,выказнік дзвума рыскамі,адказвае на пытанні Што рабіць?,што зрабіць? і так далей
</span>
